Στο σημερινό της φύλλο (20.5.2007) η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ αφιέρωσε τρεις σελίδες στην Μικρασιατική εκστρατεία.
Όποιος έχει λίγο χρόνο ας το διαβάσει για να δει πως τίθενται τα ζητήματα.
Όποιος όμως έχει περισσότερο χρόνο –επικειμένου και του θέρους και των διακοπών- και θέλει να σχηματίσει υπεύθυνη προσωπική γνώμη ας διαβάσει καλύτερα το βιβλίο του Μichael LLewlyllyn Smith ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΗΣ ΙΩΝΙΑΣ. Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗΝ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ . Υπάρχει και σε Ελληνική μετάφραση από το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τράπεζας. 2002 (Σελ. 679 με τα ευρετήρια). Το συνιστώ ενθέρμως. Αποτελεί επανέκδοση βελτιωμένη σε δεύτερη έκδοση της διδακτορικής εργασίας του συγγραφέως στην Οξφόρδη το 1973. Ο συγγραφεύς εν συνεχεία υπηρέτησε στην Αθήνα ως πρεσβευτής της Μ. Βρετανίας. Έχει συμβουλευθεί έγγραφα από Ελληνικές πηγές, από το αρχείο του Υπουργείου Εξωτερικών στο Λονδίνο και από τα αρχεία του Αγγλικού κράτους.
Καθώς ο πατέρας μου (πρωτοετής φοιτητής της Νομικής Σχολής Αθηνών σε ηλικία 18 ετών) διέκοψε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο και πήγε εθελοντής στρατιώτης στην Μ. Ασία το ζήτημα ανέκαθεν με ενδιέφερε σημαντικά. Το είχα συζητήσει στο παρελθόν κατ’ επανάληψη (εκτός από τον πατέρα μου) με τους αείμνηστους Π. Νικολόπουλο Αντιστράτηγο Αρχηγό ΓΕΣ (Βενιζελικής προελεύσεως) ο οποίος ως υπίλαρχος επολέμησε στην Μ. Ασία καθώς και με τον Υποστράτηγο και πατέρα καλού μου φίλου Απόστολο Βούρδα (Αντιβενιζελικής προελεύσεως) που είχα εκ συμπτώσεως και Συνταγματάρχη στο 21ο Σύνταγμα Πεζικού και ο οποίος είχε πολεμήσει και αυτός στην Μ. Ασία. Επίσης έχω διαβάσει και αρκετά για το θέμα αυτό.
Τίποτε δεν άλλαξε από την προηγηθείσα εκτίμηση του Ι. Μεταξά ο οποίος ως αναπληρωτής Αρχηγός του Επιτελείου στο πασίγνωστο υπόμνημά του (που του είχε ζητήσει ο Ε. Βενιζέλος ως Πρωθυπουργός) προδίκαζε όλα τα προβλήματα που η Ελλάδα θα εύρισκε και βρήκε 4 χρόνια μετά. Ο Ι. Μεταξάς έβλεπε το ακατόρθωτο της πολιτικής αυτής λόγω της μεγάλης αριθμητικής υπεροχής του Τουρκικού πληθυσμού εν σχέσει με τους Έλληνες της Μ. Ασίας, λόγω της μη ύπαρξης ισχυρών συνόρων καταλλήλων για άμυνα του Ελληνικού στρατού στην περιοχή, λόγω του Τουρκικού εθνικισμού, λόγω της ανεπαρκούς υποστηρίξεως των Συμμάχων κλπ. Ζητούσε δε ο Ι. Μεταξάς την περαιτέρω ισχυροποίηση της Ελλάδος στην Ευρώπη πριν αυτή προχωρήσει σε επέκταση στην Ανατολή. Ο Ε. Βενιζέλος με την αισιοδοξία και το πείσμα που τον διέκριναν ήταν υπέρ παραχωρήσεων της Ελλάδος στο Βορρά προς την Βουλγαρία με αντάλλαγμα την επέκταση σε βάρος της Τουρκίας για να φτιάξει την Ελλάδα των 2 ηπείρων και των 5 θαλασσών. Είχε πει στην Βουλή (όταν του είχε επιστηθεί ο κίνδυνος από τον Τουρκικό εθνικισμό) «οι μουσουλμάνοι υπήκοοι ημών έσονται άριστοι και νομιμοφρονέστατοι πολίται». Πίστευε κυρίως σε υποστήριξη των Συμμάχων και σε στρατολόγηση κληρωτών από τους Έλληνες των νέων χωρών και της Μ. Ασίας. Πλην όμως οι Γάλλοι έβλεπαν την Ελλάδα ως το μέσο της επεκτάσεως της Αγγλικής επιρροής στην Μ. Ασία. Οι Ιταλοί (σε βάρος των οποίων οι Αγγλογάλλοι έδωσαν την εντολή στον Ε. Βενιζέλο της αποβάσεως στην Σμύρνη), έβλεπαν την Ελλάδα ως διακινδυνεύουσα τα συμφέροντα τους. Η ΕΣΣΔ έβλεπε την Ελλάδα ως το μέσο της επεκτάσεως της Αγγλικής επιρροής στην Μ. Ασία και επί πλέον έπνεε μένεα κατά της χώρας μας επειδή ο Ε. Βενιζέλος (για να δελεάσει τους Γάλλους) είχε στείλει (κατά αξίωσή τους) ένα ολόκληρο σώμα στρατού στην Ουκρανία για να πολεμήσει κατά του Ερυθρού Στρατού. Έτσι η Γαλλία, η Ιταλία και η ΕΣΣΔ δεν περιορίζονταν μόνο σε διπλωματική υποστήριξη του στρατού του Κεμάλ, αλλά τον ενίσχυαν και με πολεμικό υλικό. Επί πλέον οι ΗΠΑ θεωρούσαν την Μικρασιατική εκστρατεία ως ιμπεριαλιστικό κατακτητικό πόλεμο. Τέλος και στην Αγγλία ο μόνος που υπεστήριζε την Ελλάδα ήταν ο πρωθυπουργός Λόϊντ Τζώρτζ σε αντίθεση με τα Υπουργεία Εξωτερικών, Στρατιωτικών και την Αγγλική Διοίκηση γενικώς. Οι Υπηρεσίες αυτές έβλεπαν την νέα γεωπολιτική σκοπιμότητα της ενισχύσεως της Τουρκίας ως προμαχώνος και φράγματος κατά της καθημερινώς δυναμούμενης ΕΣΣΔ. Μετά την αποχώρηση επομένως του Λόϊντ Τζώρτζ όλα θα ήσαν έτοιμα για την άμεση καταστροφή.
Επί πλέον ο Ελληνικός Στρατός (με κληρωτούς μόνον από την προ του 1912 Ελλάδα)πολεμούσε συνεχώς στα πεδία των μαχών από το 1912 και είχε υποστεί μεγάλες φθορές στο έμψυχο και άψυχο υλικό. Η αναπλήρωση των απωλειών με νεοσυλλέκτους των νέων χωρών ήταν πολύ κατώτερη αριθμητικώς και ποιοτικώς της ελπιζομένης. Επί πλέον και οι νεοσύλλεκτοι αυτοί ήσαν ανεκπαίδευτοι, άπειροι, απόλεμοι και εφοβούντο υπερβολικά τους Τούρκους. (Ας μη ξεχνάμε ότι για πεντακόσια χρόνια τους είχαν ως φοβερούς δυνάστες). Η υποχρεωτική στρατολογία στους Ελληνικούς Μικρασιατικούς πληθυσμούς μάλιστα είχε αποτύχει σχεδόν εντελώς επειδή η Διοίκηση δεν είχε οργανωθεί ακόμη ώστε να γίνεται αποτελεσματική. Τέλος ο Κεμάλ απέφευγε να δίνει μάχες για να μην φθείρει τον στρατό του και υποχωρώντας στο αχανές εσωτερικό της Τουρκίας επεμήκυνε τις γραμμές του εφοδιασμού του Ελληνικού Στρατού. Ο Ελληνικός στρατός για να νικήσει έπρεπε να συντρίψει τον καθημερινώς ενισχυόμενο στρατό του Κεμάλ αφού δεν υπήρχε δυνατότης οχυρώσεως συνόρων.
Επομένως η Μικρασιατική εκστρατεία ουδεμία είχε ελπίδα επιτυχίας και αποτελούσε τυχοδιωκτικό εγχείρημα. Η αποτυχία της ήταν βεβαία εκ των προτέρων.
Η εκστρατεία αυτή θυμίζει έντονα την εκστρατεία των αθηναίων στην Σικελία που ενεθάρρυνε ο Αλκιβιάδης και ο Λάμαχος. Ενώ ο Νικίας που έβλεπε την καταστροφή δεν τολμούσε ευθέως στον Δήμο να αντιταχθεί στην πραγματοποίησή της.
Έτσι και στην Ελλάδα οι δυνάμεις που ήσαν αντίθετες στην Μικρασιατική εκστρατεία δεν τόλμησαν λόγω πολιτικού κόστους όταν έγιναν Κυβέρνηση να αποσύρουν τον Στρατό. (Και έτσι εξετελέσθησαν αδίκως οι 6 στο Γουδί). Δεν ήταν βεβαίως και εύκολο πράγμα. Μόνον ο Ι. Μεταξάς παρέμεινε σταθερός στις απόψεις του για αποχώρηση.
8 σχόλια:
Στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτα...
Παρεμπιπτόντως, για να μην προβάλλεται το πρώτο σχόλιο πάνω στον τίτλο του post, εγώ φτιάχνω (όταν είναι δυνατόν) ένα μικρό τίτλο και το υπόλοιπο του τίτλου το βάζω ως επικεφαλίδα στο κυρίως κείμενο του post.
Είναι, προφανώς, λάθος προγραμματισμού του blogger αυτό, αλλά τι να κάνουμε...
ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΙΚΡΑΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΕΙΧΑΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΝ ΣΤΕΡΝΗ ΓΝΩΣΗ! ΗΤΑΝ ΤΟ ΥΠΟΟΜΝΗΜΑ ΤΟΥ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΟΥ ΕΠΕΙΤΕΛΕΙΟΥ Ι. ΜΕΤΑΞΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΖΗΤΗΣΕΙ Ο ΕΛ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ.
Η ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΟΜΩΣ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΛ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ (ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΘΩ ΗΠΙΑ ΕΚΦΡΑΣΗ) ΚΑΙ Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΟΣΤΟΥΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΓΟΥΝΑΡΗ ΕΦΕΡΑΝ ΤΑ ΓΝΩΣΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ..
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ UNIVERS ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΤΕΧΝΙΚΗ ΣΥΜΒΟΥΛΗ!! ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΕΡΟ ΟΤΙ ΤΟ ΦΟΡΤΕ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΠΛΡΟΦΟΡΙΚΗ!
Αλήθεια, υπήρχε γραμμή άμυνας στην οποία αν σταματούσαν οι Έλληνες την επέλαση θα μπορούσαν να μονιμοποιήσουν τα αποτελέσματα των μαχών; Επί παραδείγματι, αν σταματούσαν μόνον στα παράλια; Ή μήπως πράγματι για να κρατηθεί η οποιαδήποτε γραμμή (λόγω έλλειψης φυσικής οχύρωσης) έπρεπε να απωθηθούν τα τουρκικά στρατεύματα στα βάθη της Μικράς Ασίας και να υποστούν ολοκληρωρητική ήττα (κάτι που αποδείχθηκε αδύνατο);
ΟΠΩΣ ΔΕΧΕΤΑΙ Ο LLEWLLYN SMITH Η ΠΡΟΕΛΑΣΗ ΑΠΟ ΔΥΤΙΚΑ ΠΡΟΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΑΝΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΜΥΝΟΜΕΝΟ ΚΑΙ ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΠΙΤΙΘΕΜΕΝΟ. ΔΥΝΑΤΟΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΟΧΥΡΩΣΕΩΣ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΓΡΑΜΜΗ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ. ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΑΠΗΤΟΥΝΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΠΟΥ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΔΙΕΘΕΤΕ. ΚΑΙ ΕΤΣΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΠΡΟΣΩΡΙΝΗΣ ΝΙΚΗΣ ΗΤΑΝ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙΣ ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ ΤΟΥ ΚΕΜΑΛ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΔΙΝΕ ΜΑΧΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΡΚΩΣ ΥΠΟΧΩΡΟΥΣΕ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ. Η ΔΕ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ ΥΠΕΡΟΧΗ ΤΩΝ ΠΛΗΘΥΣΜΩΝ (ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ) ΗΤΑΝ ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΩΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΜΑΣ.
ΕΠΟΜΕΝΩΣ Η ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΥΠΗΡΞΕ ΠΡΑΞΗ ΤΡΕΛΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΟΤΙΑΣ!!
Τυχαίνει να είμαι μελετητής, ερασιτέχνης μεν, ένθερμος δε, της Μικρασιατικής Εκστρατείας. Γνώμη μου είναι ότι πρόκειται για την τελευταία, μεγαλύτερη και τελικώς χαμένη ευκαιρία που παρουσιάστηκε ποτέ στον Ελληνισμό για να ανακτήσει εδάφη και ελευθερώσει Ελληνικούς πληθυσμούς που δεν είχαν την τύχη της παλαιάς Ελλάδας μετά την επανάσταση του 1821. Το θέμα είναι βέβαια τεράστιο για να το αναλύσουμε εδώ. Αυτό όμως στο οποίο όλοι φαίνεται να συμφωνούν είναι ότι αν το όλο εγχείρημα είχε έστω κάποιες πιθανότητες να πετύχει αυτό εξαρτιώταν από το πόσο γρήγορα θα μπορούσε ο Ελληνικός Στρατός (Ε.Σ.) να συντρίψει την Κεμαλική αντίσταση προτού αυτή πάρει διαστάσεις. Από την απόβαση στην Σμύρνη τον Μάιο του 1919, μέχρι την πρώτη ουσιαστικά ήττα του Ε.Σ. στο Ινονού τον Μάρτιο του 1921 μεσολάβησαν σχεδόν δύο ολόκληρα χρόνια ράθυμης ελληνικής υπολειτουργίας και στιβαρής τουρκικής προετοιμασίας. Καμμία τύχη δεν θα είχε το Κεμαλικό κίνημα αν οι μεγάλες επιχειρήσεις του καλοκαιριού του 1921 είχαν γίνει νωρίτερα και σχεδιαστεί από π.χ. το επιτελείο του Παρασκευόπουλου. Ο όποιος τουρκικός στρατός θα συντρίβονταν, η Κων/πολή και πιθανότατα η Άγκυρα θα έπεφταν σε ελληνικά χέρια και η ελληνική διπλωματία θα είχε στα χέρια της χειροπιαστά έργα να παρουσιάσει στα ευρωπαϊκά διπλωματικά "σαλόνια". Εκ των υστέρων και μετά από πολλά χρόνια αν ανέκαμπτε η Τουρκία δενθα μπορούσε να αλλάξει πλέον το στάτους κβο. Δεν μιλάω βέβαια για κατοχή της μικρασιατικής ενδοχώρας αλλά εκείνων των περιοχών (κυρίως τα παράλια) όπου το υπάρχον ελληνικό στοιχείο θα μπορούσε να στοιχειοθετήσει κάποιες δίκαιες απαιτήσεις μας. Δυστυχώς όμως η (δήθεν κατά την γνώμη μου) δημοκρατική υπερευαισθησία του Ελ. Βενιζέλου τίναξε το όλο εγχείρημα στον αέρα. Οι μετέπειτα κυβερνήσεις φάνηκαν τραγικά ανεπαρκείς στο να διαχειριστούν αυτό που κληρονόμησαν. Η μικρασιατική καταστροφή είναι μιά απίστευτη περιπέτεια που ενώ ξεκίνησε σαν ένα θεόσταλτο όνειρο οι εγκληματικοί χειρισμοί των διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων το μετέτρεψαν σε έναν δραματικό εφιάλτη.
Δημήτριε
Ευχαριστώ για το σχόλιο. Δεν συμμερίζομαι όμως τις επόψεις σας.
Δεν είμαι βεβαίως ειδικός στο ζήτημα.
Πιστεύω όμως ότι δεν υπήρχε περίπτωση να κρατηθεί η Μικρά Ασία από την τότε Ελλάδα.
Τους λόγους εξηγώ στο κείμενο και στα σχόλια που έκανα σε αυτό.
Κυριώτερος λόγος είναι η υποτίμηση από την Ελληνική Πολιτική ηγεσία του Τουρκικού Εθνικισμού.
Επαναλαμβάνω αυτό που είπε τότε ο Ε. Βενιζέλος στην Βουλή:
«Οι μουσουλμάνοι υπήκοοι ημών έσονται άριστοι και νομιμοφρονέστατοι πολίται».
Η Ελληνική ηγεσία υπετίμησε κατά την λήψη της αποφάσεως για την Μικρασιατική εκστρατεία τις στρατιωτικές (και αξεπέραστες) δυσκολίες τις οποίες δημιουργούσε το έδαφος, ο πληθυσμιακός συσχετισμός και η διεθνής διπλωματία. Ο Ι. Μεταξάς είχε αντιταχθεί δημοσίως.
Φοβάμαι ότι η Ελλάδα τότε έδρασε τυχοδιωκτικά ως όργανο της Αγγλίας στην προσπάθειά της (της Αγγλίας) να πετύχει να βάλλει στο χέρι τα πετρέλαια της Μ. Ανατολής. Ο Λ. Τζώρτζ ξεγέλασε τον Ε. Βενιζέλο με ψεύτικες και απατηλές υποσχέσεις.. Όταν η Αγγλία έβαλε τα πετρέλαια στο χέρι της έστριψε δια του αρραβώνος.. Όπως βγαίνει καθαρά από το βιβλίο που μνημονεύω (του Άγγλού Πρεσβευτού M.Llewllyn Smith. Το όραμα της Ιωνίας Η Ελλάδα στην Μικρά Ασία 1919-1922) υπήρξαν συναντήσεις του Ε. Βενιζέλου με τον Λ. Τζώρτζ απολύτως μυστικές και χωρίς την παρουσία τρίτων και χωρίς την τήρηση πρακτικών.
Η δράση της Ελλάδος στην Μ. Ασία ως πράκτορος και για λ/σμό της Αγγλίας βεβαίως έγινε αντιληπτή από τις άλλες δυνάμεις (ΗΠΑ, Γαλλία, Ιταλία). Τις βρήκε εχθρικές με λόγους και έργα.(Διπλωματική υποστήριξη της Τουρκίας, παροχή στρατιωτικών εφοδίων στον Κεμάλ κλπ).
Η επονείδιστη εκστρατεία ενός σώματος του Ελληνικού Στρατού στην Ουκρανία (κατ΄ απαίτηση της Αγγλίας) προς ενίσχυση των αντεπαναστατών ώθησε την Ε.Σ.Σ.Δ. σε αποφασιστική ενίσχυση με διπλωματικά αλλά και στρατιωτικά εφόδια και μέσα της Τουρκίας. Η εκστρατεία αυτή (στην Ουκρανία) είχε και άλλο βραδυφλεγές αποτέλεσμα. Την εν συνεχεία εξόντωση από τον παρανοϊκό και παράφρονα Στάλιν των Ελληνικών πληθυσμών στην Ουκρανία και στην Ν. Ρωσία..
Ο Ε. Βενιζέλος (ευφυής άνθρωπος) πολύ σύντομα διείδε ότι είχε γίνει πιόνι στο παιχνίδι της Αγγλίας και προσπάθησε να απόεμπλακεί. Μετά από λίγα χρόνια έστρεψε την Ελληνική εξωτερική πολιτική σε προσέγγιση, αν μη φιλία, της Φασιστικής Ιταλίας. Αυτό κρατιέται μυστικό από την Ελληνική κοινή γνώμη..
Το παράδοξο δε της ιστορίας είναι ότι την αντίθετη παράταξη (την Αντιαγγλική, ή τουλάχιστον ουδέτερη, στον 1ο παγκόσμιο πόλεμο) προσήγγισε και ενίσχυσε η Αγγλική πολιτική από το 1935 και μετά..
LUCKY ARCHER LAKIS VELOTRIS
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ. ΘΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΩ ΜΟΛΙΣ ΒΡΩ ΤΟΝ ΚΑΤΑΛΛΗΓΛΟ ΧΡΟΝΟ.
ΠΑΝΤΩΣ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΌΤΙ ΑΠΟ ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΠΑΝΤΑ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΙΤΙΑ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ.
ΕΙΔΙΚΑ Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΗΠΑ ΣΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΟΥ ΔΙΑΜΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ ΥΠΗΡΞΕ ΑΜΦΙΣΓΜΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΒΑΛΛΟΜΕΝΗ. ΚΑΙ ΝΑΙ ΜΕΝ Η ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ ΣΤΙΣ ΗΠΑ ΕΦΡΙΤΤΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΦΑΓΕΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΠΛΗΘΥΣΜΩΝ ΕΝΩ ΟΙ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΞΕΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΩΝ ΗΠΑ ΠΡΟΣΕΦΕΡΑΝ ΣΠΟΥΔΑΙΕΣ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ.
Η ΕΠΙΣΗΜΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΜΩΣ ΤΩΝ ΗΠΑ ΩΣ ΑΝΕΡΧΟΜΕΝΗΣ ΤΟΤΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΔΥΝΑΜΕΩΣ ΕΒΛΕΠΕ ΜΕ ΔΥΣΠΙΣΤΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (ΚΑΙ ΟΡΘΩΣ ΑΠΟ ΠΛΕΥΡΑΣ ΤΟΥΣ ΙΣΩΣ!!) ΩΣ ΠΡΑΚΤΟΡΑ ΑΓΓΛΙΚΏΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΣΕ ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΧΗ ΠΟΥ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΩΝ ΑΦ΄ΕΝΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΛΟΥΣΙΑ ΚΟΙΤΆΣΜΑΤΑ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΩΝ ΑΦ΄ΕΤΕΡΟΥ ΚΕΝΤΡΙΖΑΝ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΡΡΟΗΣ ΤΩΝ ΗΠΑ.
Δημοσίευση σχολίου