Ο ΝΟΩΝ ΝΟΕΙΤΩ..

Χρειάστηκαν 12 χρόνια! Του Δημητρη Χρηστου / dchristou@kathimerini. gr Η πλεον σημαντική εξέλιξη, στη διοργανώτρια αρχή του πρωταθλήματος ποδοσφαίρου της μεγάλης ή Super κατηγορίας, ήταν κατά τη γνώμη μας, η εκδηλωθείσα διάθεση όλων, να επανέλθει η κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων. Οπως γίνεται δηλαδή σε κάθε σοβαρή χώρα, όπου πρυτανεύει το γενικό συμφέρον, ώστε να υπάρχει ανταγωνισμός και η καλύτερη δυνατή ισορροπία μεταξύ των ομάδων. Πέρασαν περίπου 12 χρόνια, από τότε που ο υφυπουργός (Ανδρέας Φούρας με μουστάκι) της σοσιαλιστικής κυβέρνησης του κ. Σημίτη κατάργησε με νόμο, που συνέταξε ο φέρελπις νομικός Ανδρέας Λοβέρδος (πριν γίνει βουλευτής), την κεντρική διαχείριση, ύστερα από επιθυμία μεγαλοεπιχειρηματία αθλητικού παράγοντα. Περίεργη αριστερή αντίληψη; Μάλλον ιδιοτέλεια και παντελής αδιαφορία του τότε πρωθυπουργού ο οποίος είχε μεσάνυχτα από αθλητισμό. Δεν μπορουσαν και δεν ήθελαν να αντιληφθούν, ότι δεν μπορεί ένα παιχνίδι Ολυμπιακού - Λεβαδειακού να αξιολογείται σε τηλεοπτική αξία 200.000 ευρώ και το ανάποδο ούτε δύο σεντς. Δεν μπορούσαν, τότε τουλάχιστον, να κατανοήσουν πως έτσι, απαξιώνοντας τις ομάδες που δεν είχαν στηρίγματα σε μεγαλοεπιχειρηματίες, υπονόμευαν το ίδιο το προϊόν, το οποίο -σταδιακά- θα έχανε την αξία που και οι ίδιοι προσδοκούσαν. Οι ομάδες της Θεσσαλονίκης χρεοκόπησαν μία και δύο φορές και χρειάστηκαν ρουσφετολογικές, αντισυνταγματικές ρυθμίσεις από τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Ομάδες με παράδοση και κόσμο όπως η Παναχαϊκή, ή η Λάρισα για μεγάλο χρονικό διάστημα πριν βρεθούν κάποιοι νεαροί Αθηναίοι επιχειρηματίες, η Καβάλα, ο ΠΑΣ Γιάννενα, ο Παναιτωλικός, οι ομάδες του Βόλου και τόσο άλλα ποδοσφαιρικά σωματεία, για να επιζήσουν έπρεπε να βρουν κάποιον «μπάρμπα» από την Αμερική ή την Αυστραλία. Χρειαστηκαν λοιπόν περίπου 12 χρόνια, για να γίνει αντιληπτό αυτό που εφαρμόζεται από όλες τις μεγάλες ομοσπονδίες στον κόσμο, όπως η FIFA, η UEFA, το NBA, η Premier League, η Primiera Division οι πάντες σχεδόν, πλην των Ιταλών επί Μπερλουσκόνι. Ακόμα και εκεί όμως, οι μικροί έδειξαν το ανάστημά τους. Δήλωσαν πως δεν πρόκειται να παίζουν με αντιπάλους που είχαν τα παχυλά συμβόλαια με τα ισχυρά κανάλια. Ετσι το σύστημα του καβαλιέρε κατέρρευσε σχεδόν αμέσως. Μόνον στην Ελλάδα κράτησε τόσα χρόνια. Το ίδιο φυσικά θα έπρεπε να γίνει και στη λίγκα του μπάσκετ, αλλά αυτοί, κατά τα φαινόμενα, θα χρειασθούν, ίσως μερικά χρονάκια ακόμα, για να το καταλάβουν. Γιατί να βιαστούν;

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ.
ΠΟΙΟΝ ΜΕΓΑΛΟΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑ ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ ΕΝΝΟΕΙ Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ;