ΔΟΣΙΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

Αντιγράφω από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της Κυριακής 7.12.2008 (σελ. 35) τα εξής απίστευτα και σε χρονική συγκυρία ακόμη!!.


Ο «πλούσιος Εβραίος» και ο Μπλούμε
Tου Τάκη Καμπύλη
«Στη διάρκεια της Κατοχής ήμουν επίσημος διερμηνέας των SS και συγκεκριμένα στο “Τμήμα Εβραϊκών Υποθέσεων” της Ασφάλειας Αθηνών. Με αυτή την ιδιότητά μου πήγα στη Ρόδο μαζί με τον Τόνι Μπούργκερ, υπολοχαγό των SS (...) με τον Φριτς Λίνεμαν, δόκιμο των SS και τον Χανς Σέλε από το Ντάντσιγκ. Εκεί στη Ρόδο είχαν συλληφθεί όλοι οι Εβραίοι των Δωδεκανήσων από 16 έως 60 ετών. Με ένα καράβι μεταφέρθηκαν πρώτα στο Χαϊδάρι κι από κεί, υποθέτω, στα γερμανικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως (...) Οι Γερμανοί που προανέφερα πήραν μαζί τους από τη Ρόδο εννέα βαλίτσες γεμάτες με αλυσιδίτσες, διαμάντια, ράβδους χρυσού και άλλα χρυσαφικά που παρέδωσαν στην Αθήνα στον Μάχερ, διοικητή των SS. Την ίδια νύχτα συναντηθήκαμε στην οδό Λυκαβηττού 2 με τον Ισπανό υπήκοο Πέπο Φραντσές: Εγώ, ο Λίνεμαν, ο Γκρίνμπαχ και ο Σέλε. Εκεί συζητήσαμε πώς θα μπορούσαμε να πουλήσουμε τα κοσμήματα (...) Το ίδιο βράδυ μετά το φαγητό συμφωνήσαμε μεταξύ μας για την πώληση των χρυσαφικών και είπαμε στον Πέπο Φραντσές να πάει στα γραφεία των SS και να αγοράσει από τον Μάχερ ένα μέρος των αντικειμένων αυτών. Την επομένη μέρα ο Πέπο Φραντσές έστειλε τον παλαιοπώλη και σαράφη Σώση Παπάζογλου στο γραφείο του Μάχερ για να δει εκείνα τα αντικείμενα. Εκεί συνάντησε τον κοσμηματοπώλη Αντώνιο Βουράκη που είχε το μαγαζί του στην οδό Βουκουρεστίου. Ο Νόιμπαχερ τον είχε συστήσει ως έμπιστό του. Προηγουμένως ο Νόιμπαχερ είχε προμηθεύσει στον Βουράκη ράβδους χρυσού από τις οποίες αυτός του έφτιαξε 3.000 γαλλικές λίρες (Ναπολεόντειες). Ο Νόιμπαχερ ανταπέδιδε τις υπηρεσίες του Βουράκη υποστηρίζοντάς τον στις δουλειές του εις βάρος διαφόρων Ελλήνων και Εβραίων. Αυτοί οι δύο, δηλαδή ο Παπάζογλου και ο Βουράκης, συναντήθηκαν παρουσία μου στο γραφείο του Μάχερ και συμφώνησαν να αγοράσουν ο καθένας τα μισά. Η δική τους εκτίμηση των χρυσαφικών ήταν πολύ χαμηλή (...)».
Πίσω από τον θάνατο
Χρειάστηκε η επιμονή ενός Γερμανού καθηγητή του Δημοσίου Δικαίου για να έρθει πρόσφατα στο φως η παραπάνω κατάθεση του Κωνσταντίνου Ρεκανάτη(ι), δωσίλογου, συνεργάτη των Γερμανών. Ο Ρεκανάτης ήταν γιος Ελληνοεβραίου και Γερμανίδας. Πρωτοστάτησε στον εκτοπισμό των Εβραίων το 1943 και 1944. Η κατάθεσή του είχε δοθεί το 1946 στις ελληνικές αρχές και διαβιβάστηκε το 1965 στη γερμανική πρεσβεία της Αθήνας κι από ’κει στην Εισαγγελία Βρέμης. Ο Ρεκανάτης είχε καταδικαστεί σε θάνατο αλλά σύντομα του δόθηκε χάρη (όπως στους περισσότερους δωσίλογους) και αποφυλακίστηκε το 1963. Μετώκησε στη Γερμανία, όπου άνοιξε βαλκανικό εστιατόριο! (σ.σ.: Η κατάθεσή του πιθανόν να ελέγχεται, αν και ο Gustavus την παραθέτει ολόκληρη στο βιβλίο του).

Ολόκληρο το πολύ ενδιαφέρον κείμενο του δημοσιεύματος (που είχε γραφεί προ του Σαββάτου 6/12/2008) δημοσιεύεται εδώ.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_07/12/2008_294897