Μ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟΣ , ΟΘΩΝ

Έχω ερωτηθεί με σχόλιο από τον Λωτοφάγο εάν θεωρώ τους Μ. Κωνσταντίνο, Ιουστινιανό και Όθωνα κατ’ αρχήν ως Έλληνες και, εν πάση περιπτώσει, εάν αξίζει να μπουν στον κατάλογο των διασήμων Ελλήνων.
Προτίμησα λόγω του μήκους της απαντήσεως μου να κάνω χωριστή ανάρτηση.
Πράγματι οι μεν Μ. Κωνσταντίνος και Ιουστινιανός ήσαν Βαλκάνιοι (όχι Έλληνες) ο δε Όθων Γερμανός. Και εγώ σε προηγούμενη ανάρτηση (19.2.2009) το είχα παρατηρήσει.
Αυτό τους αφαιρεί όμως την δυνατότητα να συγκρίνονται και αυτοί με τους διασημότερους Έλληνες;
Ναι αν κρίνουμε με αμιγώς φυλετικά κριτήρια.
Όχι αν κρίνουμε με την σημασία που η ζωή τους στην συνέχεια απέκτησε για τον Ελληνισμό. Άλλωστε (όσον αφορά τους δύο πρώτους) στην εποχή τους η Ελλάδα αποτελούσε μέρος (επαρχία) της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας της οποίας και οι δύο υπήρξαν Αυτοκράτορες. Ο τρίτος υπήρξε ο 1ος Βασιλεύς της Ελλάδος (των Ελλήνων προτιμούσε ο ίδιος να αποκαλείται με σημασία!!) μετά την ανεξαρτησία της.
Περιλαμβάνονται, αν δεχθούμε την δεύτερη σκέψη, στους μεγαλύτερους Έλληνες όλων των εποχών;
Μακρά εμού να ασχοληθώ με τέτοιες ανόητες κατατάξεις.
Νομίζω όμως ότι τα κριτήρια που πρέπει να βάζουμε στην αξιολόγηση προσωπικοτήτων του παρελθόντος δεν πρέπει να είναι σημερινά. Η σύγκριση πρέπει να γίνεται με τα κρατούντα στην εποχή τους, Πχ δεν μπορούμε να τους αποκλείσουμε με το επιχείρημα ότι δεν ήσαν ηγέτες δημοκρατικά εκλεγμένοι!! Υπήρχαν εκλογές στον πρώϊμο Μεσαίωνα; Πόσα κράτη στον κόσμο είχαν δημοκρατική διακυβέρνηση στο πρώτο ήμισυ του 19ου αιώνα;
Επομένως το κριτήριο πρέπει να είναι διαφορετικό.
Χωρίς δε να θέλω γίνω απολογητής τους εκθέτω μερικά επιχειρήματα για να τονίσω την σημασία των προσωπικοτήτων αυτών στην πορεία του Ελληνισμού.
Αρχίζω και περιορίζομαι σήμερα με τον Όθωνα. Με τους άλλους δύο ελπίζω να έχω σύντομα την χρονική δυνατότητα να ασχοληθώ.


ΟΘΩΝ

Το καθεστώς του υπήρξε ανελεύθερο. (Όπως και προ αυτού το καθεστώς του υπεραξίου Καποδίστρια). Στην διετία 1833-1835 (για να περιορισθώ μόνον στην Διοίκηση και την Δικαιοσύνη) ο L. Maurer, Μέλος της Αντιβασιλείας και ο διασημότερος Νομικός της εποχής του παγκοσμίως μόνος του (χωρίς Επιτροπές κλπ) ετοίμασε, πλην άλλων: Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας που ίσχυσε μέχρι το 1968. Ποινικό Κώδικα και Κώδικα Ποινικής Δικονομίας που ίσχυσαν μέχρι το 1951. Οργανισμό Δικαστηρίων που ίσχυσε μέχρι τα μεταπολεμικά χρόνια. Εμπορικό Κώδικα που εν μέρει ισχύει ακόμη στις βασικές διατάξεις του. Οργανισμό Συμβολαιογραφείων και Υποθηκοφυλακείων που ίσχυσε μέχρι τα μεταπολεμικά χρόνια. Νόμο περί διακρίσεως των ακινήτων κτημάτων που ίσχυσε μέχρι το 1946. Είχε δε αρχίσει και την σύνταξη του Αστικού Κώδικος τον οποίο δεν πρόλαβε ο ίδιος να τελειώσει, λόγω της απομακρύνσεως της Βαυαρικής Αντιβασιλείας. Ο Αστικός Κώδικας τελείωσε (περνώντας από σαράντα κύματα, λάθος από αμέτρητες Επιτροπές ήθελα να πω!!) μόλις το 1940 και ίσχυσε από το 1946!! Επρόκειτο δε περί νομοθετημάτων αρτιωτάτων (για τον λόγο αυτόν υπήρξαν και μακρόβια!!) πού κατέτασσαν τότε την μικρή Ελλάδα στην νομοθετική πρωτοπορία της Ευρώπης!!
Επί Όθωνος ιδρύθηκε το Πανεπιστήμιο Αθηνών, το μετέπειτα Πολυτεχνείο, η μετέπειτα Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, η Σχολή Ευελπίδων κλπ κλπ Έχω στην βιβλιοθήκη μου ένα εγχειρίδιο στα Γερμανικά Γερμανού Καθηγητού της Σχολής Ευελπίδων στο οποίο διδάσκονται με σχέδια και με κείμενα στα Γερμανικά οι κινήσεις του ιππικού. Καταπολεμήθηκε η ληστεία. (Αυτό ενόχλησε μερικά παλικάρια που από Αγωνιστές του 1821 έγιναν ληστές!). Επέβαλε, με πολλές αντιδράσεις, ρυμοτομικά σχέδια στα Τουρκοχώρια που ήσαν τότε οι Ελληνικές πόλεις. Δημιούργησε κήπους και άλση. Σκαφθείτε την Σχολή των Ευελπίδων που ξεκινούσε σχεδόν από την οδό Πατησίων (Πεδίο του Άρεως κα κατελάμβανε και τα Τουρκοβούνια). Όλη σχεδόν η έκταση κατεπατήθη εν συνεχεία από το Ελληνικό Κράτος και τους Συνέλληνες), Έχτισε με χρήματα της οικογενείας του τα παλαιά Ανάκτορα. Κτίριο απαραμίλλου τότε κάλλους. (Μην βλέπετε πως κατάντησε σήμερα!!), Τα χρήματα που είχε δώσει για το χτίσιμο των Βασιλικών Ανακτόρων η Βασιλική οικογένεια της Βαυαρίας το Ελληνικό Κράτος ηρνείτο να τα επιστρέψει ακόμη και μετά την έξωση του Όθωνα, Τέλος αναγκάστηκε και τα επέστρεψε στην ονομαστική τους αξία με την προσάρτηση της Θεσσαλίας επειδή, με απαίτηση της Γερμανίας, είχε μπει αντίστοιχος όρος στην Συνθήκη Προσαρτήσεως.
Με χρήματα της οικογενείας της και με προσωπική της επιμέλεια η Βασίλισσα Αμαλία εδημιούργησε τον Βασιλικό Κήπο, σημερινό Εθνικό Κήπο, στα κέντρο των Αθηνών, ως κήπο των Ανακτόρων στον τότε καλούμενο λόφο της Μπουμπουνίστρας. Επίσης εδημιούργησε Βοτανικό Κήπο στο τότε κτήμα Χασεκή (στον σημερινό Βοτανικό, εξ ού και η σημερινή ονομασία της περιοχής ) που στο διασωθέν μέρος του λειτουργεί σήμερα η Γεωπονική Σχολή, Το υπόλοιπο της εκτάσεως είτε κατεπατήθη από τους Συνέλληνες είτε χαρίστηκε από τους πολιτικούς στους ψηφοφόρους τους!! Ακόμη η Βασίλισσα Αμαλία έχτισε σε τεραστία έκταση (που διεμόρφωσε σε Άλσος) τον Πύργο Βασιλίσσης στους Αγίους Αναργύρους ως εξοχική κατοικία. Μέρος της εκτάσεως αποτελεί το σημερινό μεγάλο πάρκο με την ονομασία Πάρκο Αντ. Τρίτση!!
Ο Όθων γεννήθηκε μεν Γερμανός πλην όμως όταν πέθανε στην Βαυαρία, μετά την έξωσή του, ζήτησε να κηδευτεί -και κηδεύτηκε- φορώντας φουστανέλα. Αγάπησε την Ελλάδα περισσότερο και από πολλούς Έλληνες. Παρ΄ όσα λέγονται εσφαλμένως από τους ανιστόρητους -και ιδεολογικά επηρεασμένους -για την Βαυαροκρατία στην περίοδο αυτή στην Ελλάδα μία μακρινή, μικρή και φτωχή επαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (ύστερα από 400 χρόνια σκλαβιάς) ωργάνωσε σε λίγα χρόνια Διοίκηση, Δικαιοσύνη, Τακτικό Στρατό, Πανεπιστήμια, γλίτωσε με το Αυτοκέφαλο (χάρις και στο σπάνιο πνεύμα και την ιστορική, εθνική και πολιτική διορατικότητα του Θεοκλήτου Φαρμακίδη) την Ελληνική Εκκλησία από τον θανάσιμο εναγκαλισμό του Τουρκοκρατουμένου Φαναρίου κλπ. Ο Όθωνας άσκησε, όσο μπόρεσε, ανεξάρτητη εθνική πολιτική. Αυτό ήταν και η αιτία της "Επαναστάσεως" του 1843, που υποκινήθηκε από Αγγλία και Γαλλία καθώς και τελικώς της εξώσεώς του όταν οι Δυνάμεις αυτές διεπίστωσαν ότι δεν έβαζε μυαλό!!.
Πολιτική των Δυτικών Μεγάλων Δυνάμεων τότε ήταν να διατηρηθεί ο Μεγάλος Ασθενής (Οθωμανική Αυτοκρατορία) σε αντίθεση με την Ρωσική Άρκτο η οποία επεδίωκε να τον κατασπαράξει για να καταλάβει τα εδάφη της! Ο Όθων δεν καθόταν ήσυχος και προσπαθούσε και αυτός να επωφεληθεί όσο μπορούσε ενοχλώντας την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Εξ ού και οι διάφοροι ναυτικοί αποκλεισμοί από τους Αγγλογάλλους της Ελλάδος (Παρκερικά κλπ). Η εξωτερική πολιτική του Όθωνα (που ουσιαστικώς συνέχισε την εξωτερική πολιτική του Καποδίστρια) είχε ως κεντρικό άξονα την διαπίστωση, ότι λόγω της στενότητος των συνόρων του, πλην των εθνικών λόγων της ανάγκης απελευθερώσεως των υποδούλων Ελληνικών πληθυσμών εκ του Τουρκικού ζυγού, δεν ήταν δυνατή χωρίς εδαφική επέκταση η επιβίωση του ορεινού κατά βάση Ελληνικού κρατιδίου τα σύνορα του οποίου έφταναν στην Μελούνα!!
Το μάθημα έμαθε καλά η επομένη δυναστεία του Βασιλικού Οίκου της Δανίας και η Ελληνική εξωτερική πολιτική (χώρας νησιωτικής και με μεγάλη ανάπτυξη παραλίων, με την Πρωτεύουσά της παραθαλάσσια και κράτος χωρίς βάθος ενδοχώρας) ακολουθούσε (μέχρις προσφάτως τυφλά) τον ισχυρότερο στην Μεσόγειο!!