Από το
κύριο άρθρο του τότε διευθυντή του «Οικονομικού Ταχυδρόμου» κ. Γιάννη
Μαρίνου, στο τεύχος της 22ας Μαΐου 1986, υπό τον τίτλο:«Προτιμούμε να
πνιγούμε χορεύοντας, όπως οι επιβάτες του Τιτανικού;».
Με αφορμή την έκθεση του τότε διοικητή της Τράπεζας της
Ελλάδος κ.Δημ.Χαλικιά, ο οποίος μέσω ύβρεων από τις «προοδευτικές» δυνάμεις
έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου για την ελληνική οικονομία, ο κ.Γ.Μαρίνος
έγραφε:...
«Και ιδού πού φθάσαμε: Αντί να δουλεύουμε για να παράγουμε εισόδημα, να τρώμε από τα έτοιμα και από τα δανεικά.Αντί να φτιάχνουμε νέα εργοστάσια, να κλείνομε κι αυτά που υπάρχουν. Αντί να εκσυγχρονίζουμε τις υφιστάμενες εγκαταστάσεις, να τις αφήνουμε βαθμιαία να καταντούν παλιοσίδερα. Αντί να βελτιώνομε την παραγωγικότητά μας, να επιβραβεύουμε με κάθε τρόπο την τεμπελιά και την λούφα. Αντί να προωθούμε τις εξαγωγές μας με καλά και φθηνά προϊόντα, να υπονομεύομε την ανταγωνιστικότητά τους με αποτέλεσμα να μην μπορεί πια να πουληθεί η ελληνική παραγωγή ούτε μέσα στην ελληνική αγορά.
Αντί να ενθαρρύνομε το κέρδος, ώστε να περισσεύουν λεφτά για νέες επενδύσεις και καλύτερες αμοιβές των εργαζομένων, το εμποδίζομε με κάθε τρόπο, με αποτέλεσμα τον πολλαπλασιασμό των προβληματικών επιχειρήσεων και την απειλή των μαζικών απολύσεων, αφού οι βιομηχανικές μας επιχειρήσεις δεν μπορούν πια να επιβιώσουν.
Αντί να στηρίζομε με κάθε τρόπο την εγχώρια παραγωγή, την καταδιώκομε με κάθε θεμιτό και αθέμιτο τρόπο, διευκολύνοντας έτσι τις εισαγωγές και την κυριαρχία των ξένων στην ελληνική αγορά.
Αντί οι εργατοϋπάλληλοι να υπερασπίζονται την εθνική παραγωγή με την εργατικότητα και την συμπαράστασή τους προς τους ομοεθνείς εργοδότες τους, πολλοί απ' αυτούς υπονομεύουν με απεργίες, στάσεις εργασίας, καταλήψεις, κοπάνες, νωθρότητα, τσαπατσουλιά και συνεχείς εκδηλώσεις μίσους τις ντόπιες παραγωγικές μονάδες, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο στα ξένα προϊόντα και στη δική τους μιζέρια και ανεργία.
Αντί το δημόσιο να διαχειρίζεται με σύνεση και πόνο τα έσοδα από την φορολογία, τα διασπαθίζει σε καταναλωτικές δαπάνες σε έργα βιτρίνας, σε αθρόες προσλήψεις υποαπασχολούμενων, σε επιδοτήσεις, χαρισμούς οφειλών, σε δανεικά και αγύριστα και σε διαιώνιση της αντιπαραγωγικής δομής της δημόσιας διοικήσεως και της χρονοβόρας και δαπανηρότατης γραφειοκρατίας.
Αντί να αναπτύσσομε την παραγωγή και να ενισχύομε την αυτοδυναμία της οικονομίας μας, το'χουμε ρίξει στον δανεισμό από το εσωτερικό και κυρίως από το εξωτερικό, με αποτέλεσμα να έχομε φθάσει στο τραγικό σημείο να δανειζόμαστε πια κάθε χρόνο 2-3 δισεκατομμύρια δολλάρια από τους ξένους για να εξοφλούμε προηγούμενα δανεικά.
Αντί να διευκολύνεται η εισαγωγή νέας τεχνολογίας και η ευελιξία των επιχειρήσεων ώστε να αποφεύγουν τα οικονομικά αδιέξοδα και το μοιραίο κλείσιμό τους, αντί να ενθαρρύνεται η υλική επιβράβευση των προκομμένων και ευσυνείδητων, επιβάλλεται με κάθε τρόπο το αντίθετο.
»Αυτή είναι η πραγματικότητα της ελληνικής οικονομίας.
Και αυτοί που αντιδρούν στην απαιτούμενη θεραπευτική αγωγή, φαίνεται ότι προτιμούν να
καταποντιστούμε όλοι, χορεύοντας και τραγουδώντας, όπως οι επιβάτες του Τιτανικού.
Και αυτό σχεδόν σίγουρα θα συμβεί, αφού τα σωστικά μέσα ολοένα και περιορίζονται.»
«Και ιδού πού φθάσαμε: Αντί να δουλεύουμε για να παράγουμε εισόδημα, να τρώμε από τα έτοιμα και από τα δανεικά.Αντί να φτιάχνουμε νέα εργοστάσια, να κλείνομε κι αυτά που υπάρχουν. Αντί να εκσυγχρονίζουμε τις υφιστάμενες εγκαταστάσεις, να τις αφήνουμε βαθμιαία να καταντούν παλιοσίδερα. Αντί να βελτιώνομε την παραγωγικότητά μας, να επιβραβεύουμε με κάθε τρόπο την τεμπελιά και την λούφα. Αντί να προωθούμε τις εξαγωγές μας με καλά και φθηνά προϊόντα, να υπονομεύομε την ανταγωνιστικότητά τους με αποτέλεσμα να μην μπορεί πια να πουληθεί η ελληνική παραγωγή ούτε μέσα στην ελληνική αγορά.
Αντί να ενθαρρύνομε το κέρδος, ώστε να περισσεύουν λεφτά για νέες επενδύσεις και καλύτερες αμοιβές των εργαζομένων, το εμποδίζομε με κάθε τρόπο, με αποτέλεσμα τον πολλαπλασιασμό των προβληματικών επιχειρήσεων και την απειλή των μαζικών απολύσεων, αφού οι βιομηχανικές μας επιχειρήσεις δεν μπορούν πια να επιβιώσουν.
Αντί να στηρίζομε με κάθε τρόπο την εγχώρια παραγωγή, την καταδιώκομε με κάθε θεμιτό και αθέμιτο τρόπο, διευκολύνοντας έτσι τις εισαγωγές και την κυριαρχία των ξένων στην ελληνική αγορά.
Αντί οι εργατοϋπάλληλοι να υπερασπίζονται την εθνική παραγωγή με την εργατικότητα και την συμπαράστασή τους προς τους ομοεθνείς εργοδότες τους, πολλοί απ' αυτούς υπονομεύουν με απεργίες, στάσεις εργασίας, καταλήψεις, κοπάνες, νωθρότητα, τσαπατσουλιά και συνεχείς εκδηλώσεις μίσους τις ντόπιες παραγωγικές μονάδες, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο στα ξένα προϊόντα και στη δική τους μιζέρια και ανεργία.
Αντί το δημόσιο να διαχειρίζεται με σύνεση και πόνο τα έσοδα από την φορολογία, τα διασπαθίζει σε καταναλωτικές δαπάνες σε έργα βιτρίνας, σε αθρόες προσλήψεις υποαπασχολούμενων, σε επιδοτήσεις, χαρισμούς οφειλών, σε δανεικά και αγύριστα και σε διαιώνιση της αντιπαραγωγικής δομής της δημόσιας διοικήσεως και της χρονοβόρας και δαπανηρότατης γραφειοκρατίας.
Αντί να αναπτύσσομε την παραγωγή και να ενισχύομε την αυτοδυναμία της οικονομίας μας, το'χουμε ρίξει στον δανεισμό από το εσωτερικό και κυρίως από το εξωτερικό, με αποτέλεσμα να έχομε φθάσει στο τραγικό σημείο να δανειζόμαστε πια κάθε χρόνο 2-3 δισεκατομμύρια δολλάρια από τους ξένους για να εξοφλούμε προηγούμενα δανεικά.
Αντί να διευκολύνεται η εισαγωγή νέας τεχνολογίας και η ευελιξία των επιχειρήσεων ώστε να αποφεύγουν τα οικονομικά αδιέξοδα και το μοιραίο κλείσιμό τους, αντί να ενθαρρύνεται η υλική επιβράβευση των προκομμένων και ευσυνείδητων, επιβάλλεται με κάθε τρόπο το αντίθετο.
»Αυτή είναι η πραγματικότητα της ελληνικής οικονομίας.
Και αυτοί που αντιδρούν στην απαιτούμενη θεραπευτική αγωγή, φαίνεται ότι προτιμούν να
καταποντιστούμε όλοι, χορεύοντας και τραγουδώντας, όπως οι επιβάτες του Τιτανικού.
Και αυτό σχεδόν σίγουρα θα συμβεί, αφού τα σωστικά μέσα ολοένα και περιορίζονται.»
ΗΔΗ ΔΕΝ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΜΕ ΝΑ ΠΝΙΓΟΥΜΕ!
ΠΝΙΓΗΚΑΜΕ ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΥΠΟ ΤΟΝ ΗΧΟ ΤΗΣ ΧΟΡΩΔΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΡΧΗΣΤΡΑΣ ΤΩΝ "ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΩΝ" ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΠΑΓΚΕΤΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΑΕΣΤΡΟΥ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ ΔΙΑΔΟΧΩΝ ΤΟΥ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΣΤΗΝ Ν.Δ.
6 σχόλια:
Εισαι καταπληκτικός που καταφέρνεις και βρίσκεις τέτοια διαμάντια.Αυτούσιο έπρεπε να διδάσκεται στους πρωτοετείς φοιτητές όλων των οικονομικών πανεπιστημίων.
Θα έλεγα, αν υπήρχε εκπαιδευτικό σύστημα στην Χώρα και εκπαιδευτικοί, να διδάσκεται εκτενώς στην τρίτη Γυμναίου.
Θὰ μὲ συγχωρήσετε, ἀλλὰ ὁ κ. Μαρίνος ὀμιλεῖ γιὰ τὰ συμπτώματα καὶ ἀγνοεῖ τὰ αἴτια τῆς ἀσθένειας, τὴν ἀντικατάσταση, δηλαδή, τοῦ παραδοσιακοῦ μας ἀξιακοῦ συστήματος ἀπὸ ἓναν ἄνευ ὁρίων, ἐγωιστικό, μιμητικό, ἐπαρχιώτικο καταναλωτισμό. Γιὰ τὸ ἔγκλημα αὐτό ὑπεύθυνοι δὲν εἶναι μόνον οἱ λεγόμενοι προοδευτικοί, ἀλλὰ καὶ ὁ ἀντίποδάς των, δεξιοὶ ἢ ὅ,τι ἄλλο θέλετε πεῖτε τους. Οἱ μὲν εἰσήγαγαν καὶ ἐπέβαλαν τὸ ἰδεολογικὸ ὑπόστρωμα τῆς λούφας καὶ τοῦ ἐγωϊσμοῦ, οἱ δὲ τοὺς ἄφησαν ἐλεύθερους νὰ ἁλωνίζουν στὸν χῶρο τῶν ἰδεῶν, ἐλπίζοντας ὅτι ἔτσι θὰ τοὺς ἄφηναν ἐλεύθερο τὸ πεδίο τοῦ χρήματος. Φεῦ! Ὅποιος κυριαρχεῖ στὶς ἰδέες, ἀργὰ ἢ γρήγορα θὰ κυριαρχήσει παντοῦ. Αὐτὸ ἔγινε. Κυριάρχησε ὁ ἐγωισμός, ἡ κατανάλωση, τὸ "ἐδῶ καὶ τώρα", ὅ,τι καὶ νὰ 'ταν αὐτό τὸ "τώρα"... Στὸ τέλος ἀριστεροὶ καὶ δεξιοὶ, δεξιοὶ καὶ ἀριστεροὶ ἔγιναν σάρκα μία, πρὸς δόξαν τῶν ἀκόμα ἀπεχθέστερων δύο ἄκρων τους.
Γι' αὐτὸ σήμερα ἂς μὴν θριαμβολογοῦμε. Ἀντ' αὐτοῦ, ἂς ξεκινήσομε ἀπ' τὰ βασικά: ἂς ξαναμάθομε τὴν γλῶσσα μας, ἂς ξανανακαλύψομε τὴν ἱστορία μας, ἂς διδαχθοῦμε ἀπὸ τὰ λάθη μας, ἂς ἀρχίσομε πάλι νὰ ζοῦμε λιτὰ, ἂς γυρίσομε στὶς ρίζες καὶ τὴν παράδοσή μας καὶ μετὰ βλέπομε. Διαφορετικὰ θὰ διαγωνιζόμαστε καὶ πάλι σὲ μερικὰ χρόνια γιὰ τὸ ποιὸς τὰ εἶπε πρῶτος καλύτερα.
Ανώνυμε
Δυστυχώς δεν θριαμβολογούμε..
Κλαίμε επί των ερειπίων πλέον της Σιών..
Ο Μαρίνος από χρόνια έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου είς ώτα μη ακουόντων.
Με τις προτάσεις Γιαννίτση δεν έγιναν τα ίδια;
Αθεοφοβε
Βεβαίως και με τις προτάσεις Γιαννίτση έγιναν τα ίδια..
Δεν γνωρίζω εάν μπορούν να σωθούν το Κράτος και η κοινωνία μας στην κατάσταση που βρίσκονται σήμερα!!
(Απεργίες Δικαστών!!!, εισβολή (και κατάληψη) συνδικαλιστών στο Γενικό Επιτελείο ενώ ο Αρχηγός να προσπαθεί να πείσει τους καταληψίες με ντουντούκα να φύγουν.. κλπ κλπ.
Μπορείτε να φανταστείτε αν σε άλλο Κράτος και σε άλλη Κοινωνία συμβαίνουν τέτοια θλιβερά γεγονότα..
Το χειρότερο όμως δεν είναι ότι δεν γνωρίζω εάν μπορούν να σωθούν πλέον το Κράτος και η κοινωνία μας αλλά εάν πρέπει να σωθούν!!
Δημοσίευση σχολίου