ΤΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΗΣ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ. Η Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΤΟΥΛΑΣ.

Όλοι οι Έλληνες (ή οι λίγοι  τουλάχιστον που καταλαβαίνουν!) πρέπει όχι απλώς να διαβάσουν αλλά και να μελετήσουν το άρθρο του Observer   που δημοσιεύεται στην σημερινή Καθημερινή.

Και επειδή  αυτά ισχύουν για την Αργεντινή με τους ατελείωτους  πλουτοπαραγωγικούς πόρους ισχύουν δυστυχώς πολλαπλασίως για την ατυχή και βραχώδη πατρίδα μας.. 

"Γιατί όμως να σταθεί κανείς σε μία μεμονωμένη εθνική τραγωδία; Διότι ο πραγματικός κίνδυνος για μια χώρα είναι να γίνει η Αργεντινή του 21ου αιώνα. Δεν είναι δύσκολο να εισέλθει μια χώρα σε σταθερή τροχιά παρακμής. Δεν χρειάζεται κάτι το ακραίο, οι αδύναμοι θεσμοί, οι επαρχιώτες πολιτικοί, η οκνηρή εξάρτηση από μερικές πλουτοπαραγωγικές πηγές και η συστηματική άρνηση της πραγματικότητας αρκούν."

Όμως "Facts are stuborn things"!!

Παρά ταύτα ακούμε φωνές σήμερα (ίσως και πλεοψηφικές, «Σεισάχθεια»; Πλην όμως ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο;

Μη μού πείτε οι Τράπεζες: Αυτές μετά την ανακεφαλαιοποίηση τους ανήκουν ουσιαστικώς στο Δημόσιο. Άρα στον φορολογούμενο.

Οι φορολογούμενοι λοιπόν; Οι καταθέτες; Στον μάταιο τούτο κόσμο, μετά την έξοδο του ανθρώπου από τον κήπο της Εδέμ,  δεν υπάρχουν δυστυχώς δωρεάν παροχές. Αυτό που απολαμβάνει κάποιος δωρεάν το πληρώνει κάποιος άλλος. No free meals.

Οι ίδιες  φωνές ζητούν καταπολέμηση της ανεργίας με διορισμό 100.00 στο Δημόσιο..

Η Ελληνική κοινωνία και το Ελληνικό Κράτος μου θυμίζουν την ιστορία της κυρίας Τούλας. Η κυρία Τούλα πρόσεχε ως εσωτερική οικιακή βοηθός κάποιον χήρο  ηλικιωμένο και ασθενή συγγενή μου εξ αγχιστείας.

Όλη την ημέρα έβλεπε τηλεόραση και κυρίως τις εκπομπές telemarketing

Οι γίγαντες και φωστήρες της πολιτικής και οικονομικής σκέψεως της τότε Κυβερνήσεως του ΠΑΣΟΚ (Σημίτης και company) και της Τραπέζης της Ελλάδος (Γκαργκάνας κλπ)  «απελευθέρωσαν» το Ελληνικό τραπεζικό σύστημα.

Άρχισαν τότε να χορηγούνται αφειδώς από τους πανηλίθιους Τραπεζίτες  (που έπαιρναν τα ρευστότητα με ελάχιστο τόκο από την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα) σε όποιον είχε δελτίο ταυτότητος ή και διαμονής στην δύστυχη Χώρα μας καταναλωτικά δάνεια, διακοποδάνεια, δάνεια γάμου (αλλιώς ονομάζονταν αυτή στην τραπεζική πρακτική) κλπ κλπ.

Υπενθυμίζω  ότι επί Κωνσταντίνου Καραμανλή απηγορεύετο στις Τράπεζες η χρηματοδότηση της ιδιωτικής κατανάλωσης με την εξαίρεση δανείων για αγορά κατοικίας. Αλλά  και εκεί το δάνειο δεν μπορούσε να υπερβεί το 40% της εμπορικής αξίας του ακινήτου. Επετρέπετο μόνον η χρηματοδότηση της Ελληνικής βιομηχανίας και βιοτεχνίας αναλόγως της προστιθεμένης αξίας στην Ελλάδα του σχετικού προϊόντος. Έτσι οι Ελληνικές βιομηχανίες διαρκών καταναλωτικών αγαθών μπορούσαν και πουλούσαν με δόσεις (με συναλλαγματικές) στους πελάτες τους τα προϊόντα τους.

Τότε με την απαελευθέρωση του τραπεζιτικού συστήματος, η κυρία Τούλα διείδε πεδίον δόξης λαμπρόν και αφού προμηθεύτηκε πιστωτικές κάρτες από όλες σχεδόν τις Τράπεζες, άρχισε να αγοράζει μανιωδώς τις μπαγκατέλες που πουλούσαν στην τηλεόραση.

Και όταν εξήντλησε τα πιστωτικά όρια της αφήνοντας τα δάνεια της ανεξόφλητα, εκ συμπτώσεως απεβίωσε και ο ασθενής που φρόντιζε, άλλαξε σπίτι  και ακόμη την ψάχνουν οι Τράπεζες..

Τώρα μαζί με τους άλλους διαμαρτυρόμενους δανειολήπτες ζητάει και αυτή σεισάχθεια επειδή θεωρεί το χρέος της επονείδιστο και επαχθές.

Έτσι και η Ελληνική κοινωνία ως αναξιοπρεπής επαίτης δεν περιορίζεται να αξιώνει νέα δανεικά αλλά εξυβρίζει και τους πιστωτές της.. 

Λησμονεί όμως την παροιμία «Ο χαριστής απόθανε και  ο γιος του δεν δανείζει..