Αντιγράφω από τις δηλώσεις του Ρομάνο Πρόντι, Πρωθυπουργού της Ιταλίας και πρώην Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής όπως δημοσιεύονται στην σημερινή 26.6.2007) ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (σελ. 3).
«Ως Ευρωπαίος, επιτρέψτε μου να είμαι πικραμένος για το θέαμα που παρακολούθησα. Ποτέ άλλοτε δεν διαπίστωσα τόσο καθαρά ότι υπάρχουν δύο Ευρώπες: μία που είναι πλειοψηφία και πιστεύει ότι μπορεί και θέλει να προχωρήσει και μια άλλη, που επιδιώκει τον περιορισμό του ρόλου της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Οι δηλώσεις του Ρομάνο Πρόντι, πρωθυπουργού της Ιταλίας και πρώην προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, -συνεχίζει η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ- συνοψίζουν τον προβληματισμό για το πού οδεύει η Ευρωπαϊκή Ένωση μετά την αγωνιώδη σύνοδο κορυφής του περασμένου Σαββατοκύριακου και τη συμφωνία που επετεύχθη επί της νέας απλουστευμένης μορφής της Ευρωπαϊκής Συνταγματικής Συνθήκης. Το «ψυχόδραμα», όπως χαρακτήρισε η γαλλική εφημερίδα Le Μonde τις σκληρές διαπραγματεύσεις μεταξύ των «27», είχε ως αποτέλεσμα να επιτευχθεί συμβιβασμός, ο οποίος όμως δεν διασφαλίζει ότι θα αποφευχθούν στο μέλλον νέες εντάσεις μεταξύ των κρατών-μελών της Ε.Ε.
Η απορία μου είναι γιατί μία και όχι δύο Ευρώπες;
Η «νέα» κατά τον Υπουργό Άμυνας των Η.Π.Α. κ. Ράμσφελντ (με Βρετανία, Πολωνία κλπ) και η άλλη (η «παλαιά») με τις χώρες που θέλουν την Ε.Ε. να μετασχηματίζεται σταδιακά σε ομοσπονδία.
Αλλωστε όταν άρχισε το Ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και η Βρετανία και η Πολωνία ήσαν εκτός και μάλιστα αντίπαλες της δημιουργίας του νέου θεσμού.
Όταν τις μοίρες των Ευρωπαϊκών χωρών διηύθυναν Πολιτικοί (με το Π κεφαλαίο παρακαλώ) όπως ο Ντε Γκολ η Βρετανία είχε αποκλεισθεί εξ ορισμού από την Ε.Ο.Κ. Και χρειάστηκε ο θάνατος του για να μπορέσει η Βρετανία να γίνει (δυστυχώς)μέλος της ΕΟΚ όταν και η ίδια αντελήφθη ότι το παιχνίδι της για την διαίρεση της Ευρώπης δεν μπορούσε να παιχθεί εάν παρέμενε εκτός Ε.Ο.Κ.
Αλλωστε από της Πρωθυπουργίας του Πιτ του νεώτερου το διπλωματικό παιχνίδι της Βρετανίας ήταν να εμποδίζει την επικυριαρχία της Ευρώπης από μία μόνον χώρα. (Για να κυριαρχεί η ίδια στις θάλασσες καις τις αποικίες!!) Έτσι συνήσπιζε τις πιο αδύνατες χώρες κατά της εκάστοτε ισχυρότερης. Είτε αυτή ήταν η Γαλλία του Μ. Ναπολέοντος, είτε η Γερμανία του Κάιζερ και του Χίτλερ.
Την ίδια πολιτική ακολουθεί και σήμερα προσπαθώντας και επιτυγχάνοντας (με υπερατλαντικές οδηγίες και ενισχύσεις πλέον) την ματαίωση της σταδιακής μετατροπής της Ε.Ε. σε ομοσπονδία Κρατών.
Η πρόσφατη ά-καιρος και α-νόητος διεύρυνση της Ε.Ε. έδωσε πλέον στην Βρετανία πολύ περισσότερα όπλα.
Ο Γόρδιος αυτός δεσμός (που έπλεξαν μόνοι τους ανοήτως οι Ευρωπαίοι) μπορεί -και πρέπει - να επιλυθεί με τόλμη υπό των Ευρωπαίων ηγετών δια της κοπής του.. Και όχι βεβαίως δια της σπάθης του Μ. Αλεξάνδρου αλλά δια του διπλωματικού εξαναγκασμού της Βρετανίας και των δορυφόρων της σε αποχώρηση από την Ε.Ε.
Καλλίτερα επί τέλους να υπάρξουν δύο Ευρώπες παρά καμία!!
8 σχόλια:
Το βρισκετε πιθανο να προβουν σε τετοια δημοσια παραδοχη της ανοησιας τους?
Ποτέ δεν καταλαβα κι εγω την βιασυνη της διευρυνσης με την προσθηκη των 10,και της Βουλγαριας,Ρουμανιας τωρα...τι κοινο εχουν αυτες οι χωρες με τη Γερμανια ή τη Γαλλια κλπ.Ενταξει,εισοδος σε νεες αγορες-αλλα μηπως και χωρις ενταξη προς το παρον βασικος εμπορ.εταιρος δε θα ηταν η EU?
Και καραδοκει και η Τουρκια,οπου πολυ φοβαμαι οτι θα πληρωσουμε το κρυφτουλι που παιζουμε ολοι:
Εμεις κανουμε τους καλους,τασσομενοι-διχως ανταλλαγματα!-υπερ της ευρωπαικης προοπτικης της Τουρκιας(εχοντας στο πισω μερος του μυαλου μας οτι οι αλλοι ευρωπαιοι θα τους κλεισουν την πορτα),οι δε λοιποι Ευρωπαιοι καταπινουν την αποστροφη τους μπροστα στην αγορα των 100 εκ.κατοικων(εχοντας κι αυτοι στο πισω μερος του μυαλου τους,οτι ισως χρεωθουμε εμεις το βετο εφοσον η Τουρκια δεν κανει ουτε τα αυτονοητα..)
Και βεβαια Βρεττανια και ΗΠΑ παντα στο διαλυτικο τους ρολο.Μου κανει εντυπωση οτι οι(προφανους σκοπιμοτητας)επιταγες των Μπους λαμβανονται πολυ σοβαρα υποψιν και διαμορφωνουν τις εξελιξεις μεσα στην ΕΕ...Αλωση εκ των εσω?
Πάντως ως ένα βαθμό το προηγούμενο post σας δίνει τουλάχιστον μία δικαιολογία στην Βρετανία να μην θέλει να τεθεί υπό την διοίκηση ενός κεντρικού Ευρωπαϊκού μηχανισμού που κύριο μέλημά του θα είναι η προστασία των κάθε είδους κεκτημένων διαφόρων συντεχνιών, οι οποίες δεν εννοούν να προσαρμοσθούν στις νέες πραγματικότητες της παγκοσμιοποιημένης αγοράς.
Τέτοιες αντιλήψεις βρήκα πολύ κοινές στο κόσμο εδώ στην Ελλάδα και στην Γαλλία. Ο όρος Παλαιά Ευρώπη, που μας προσήψε ο Bush, όσο υποτιμητικός και αν είναι (ή εισπράττεται ως τέτοιος), εκφράζει έναν κόσμο δυσκίνητο, που αρνείται πεισματικά να αλλάξει και προτεραιότητά του είναι η έναντι παντός τιμήματος διατήρηση μίας κεκτημένης ποιότητας ζωής, ακόμα και αν αυτό οδηγεί σε ταχύτερη επιδείνωση των οικονομικών μεγεθών και τελικά της ίδιας της ποιότητας ζωής.
Δείτε τι γίνεται με την αγροτική πολιτική. Βαμβάκι και πάλι βαμβάκι, επιδοτήσεις και πάλι επιδοτήσεις. Και αν ρωτούσατε και τον κόσμο, στην συντριπτική του πλειοψηφία θα ήταν υπέρ των επιδοτήσεων πχ. στην βιομηχανία κλωστών, "για να μείνουν τα εργοστάσια στην Ελλάδα", ενώ είναι γνωστό ότι τέτοιες βιομηχανίες εντάσεως εργασίας δεν έχουν μέλλον, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα στον Δυτική Ευρώπη.
Έχω την αίσθηση ότι όλη η "Παλαιά Ευρώπη" είναι μία ήπειρος ειονεί επιδοτούμενου μοντέλου ζωής, όπου πρόωρες συντάξεις, 35ωρα (βλέπε Γαλλία), δημοσιοϋπαλληλισμός και καλοζωισμός είναι τα βαρίδια που δεν θα πεταχθούν στην θάλασσα, ακόμη και αν το καράβι βουλιάζει και η θάλασσα έχει φτάσει στο χείλος της κουπαστής.
Η Μεγάλη Βρετανία έχει απαλλαγεί από αυτά τα βαρίδια από την εποχή της (τρισκατάρατης για μας εδώ) Θάτσερ. Έχει, ασφαλώς, την πολιτική που περιγράφετε, διαλυτική, τύπου "διαίρει και βασίλευε", αλλά πέραν αυτού, έχει και δικαιολογημένες ανησυχίες για μια ένταξη σε έναν μηχανισμό διοίκησης όπου τα κεκτημένα των Γάλλων οινοπαραγωγών θα επιβάλλουν ατύπως στον πρόεδρό τους να παρουσιάζεται δημοσίως ολίγον "ώπα", προκειμένου να διαφημίζει το επίμαχο γαλλικό προϊόν.
Θυμίζω ότι τα (εξαιρετικά) γαλλικά κρασιά δέχοναι ισχυρό ανταγωνισμό από κρασιά του νέου κόσμου που είναι πολύ φτηνότερα και παράληλα έχει περιοριστεί η κατανάλωσή τους στην ίδια τους τη χώρα, όταν έγιναν συνείδηση οι ολέθριες συνέπειες του αλκοολισμού (υπήρξε μια εποχή, πριν 20-30 χρόνια, όπου σε πολλές γαλλικές οικογένειες το κρασί πινόταν αντί για το νερό, για τη δίψα).
Άλλο παράδειγμα: Πριν 4 χρόνια αποφασίστηκε ότι έπρεπε να συζητηθεί δημιουργία (υπόγειας σε μεγάλο μήκος) γραμμής τραίνου Express που θα συνδέει το Gare de l'Est του Παρισιού με το αεροδρόμιο Roissy CDG. Ε, χάλασε το σύμπαν από τις αντιδράσεις των κατοίκων ενός προαστείου κάτω από το οποίο θα περνάει η γραμμή γιατί, λέει, οι θόρυβοι κατά την διάνοιξη του υπογείου τούννελ επί δύο χρόνια θα χαλούσαν την ποιότητα ζωής των κατοίκων. Έλεος! Τέτοιες αποφάσεις θα παιρνόταν χωρίς αντιδράσεις στην Μεγάλη Βρετανία.
Στην ίδια κατηγορία μπαίνουν και τα "συφιλλιδόσημα", στην κατηγορία των περιπτώσεων όπου κοινωνικές ομάδες αρνούνται να προσαρμοσθούν και επιμένουν να χρεώνουν την κοινωνία για την δυσπροσαρμοστικότητά τους.
Συνοψίζοντας, πρέπει να δούμε και αυτή την πλευρά της πολιτικής από μέρους της Μεγάλης Βρετανίας.
Φοβάμαι ότι η «πολύ-δημοκρατία» (του τύπου που δεν αφήνομε να περάσει υπογείως το τούνελ γραμμής τραίνου Express που θα συνδέει το Gare de l'Est του Παρισιού με το αεροδρόμιο Roissy CDG (επειδή επί διετία θα έχομε ενοχλήσεις) «βλάπτει».
Ή στα καθ’ ημάς επίσης δεν είναι απόδειξη «δημοκρατίας» η επί 4-5 χρόνια παρακώλυση της Δ.Ε.Η. να περάσει και άλλη (τρίτη) απολύτως αναγκαία για την Νότιο Ελλάδα γραμμή υψηλής τάσεως από το Κρυονέρι Αττικής και μάλιστα από περιοχή στην οποία είχε από πολλών δεκαετιών (η Δ.Ε.Η.) αποκτήσει δουλεία μεταφοράς ηλεκτρικού ρεύματος με καταβολή των σχετικών αποζημιώσεων στους ελάχιστους παλαιούς ιδιοκτήτες των τότε αγρών.. Ειδικώς για το Κρυονέρι. Στην περιοχή αυτή στην οποία συσταθεί νομίμως η δουλεία εγκαταστάσεως πυλώνων και εναερίου τοποθετήσεως αγωγών μεταφοράς του ηλεκτρικού ρεύματος οι αγροί μετετράπησαν από την φαύλη Διοίκηση σε οικόπεδα με πρόσφατη (τότε προ δεκαετίας περίπου)επέκταση του ρ.σ. κατόπιν πιέσεων των εχόντων αποζημιωθεί για την σύσταση της δουλείας ιδιοκτητών των αγρών..
Η Μεγάλη Βρετανία δεν συνήσπιζε τα Ευρωπαϊκά έθνη εξ αγαθού και δημοκρατικού συνειδότος κατά του εκάστοτε ισχυροτέρου (αν και η πολιτική της αυτή συχνά είχε καλά αποτελέσματα) αλλά για να εμποδίσει την αμφισβήτηση της αποικιακής πολιτικής της από μία ισχυρά Ευρώπη..
Βεβαίως ότι σήμερα (λόγω Θάτσερ βεβαίως) η Μ. Βρετανία έχει ίσως τις πιο σύγχρονες κοινωνικές και οικονομικές δομές δεν μπορώ βεβαίως να το αμφισβητήσω..
Η Γαλλία έχει παραμένει κατ΄ ουσίαν έχει παραμείνει στον πυρήνα της πολιτικής Colbert (στον μερκαντιλισμό δηλαδή) ο οποίος έδρασε επί Λουδοβίκου του 14ου!!.
Πάντως αυτά δεν σημαίνουν ότι και ο άκρατος φιλελευθερισμός και η παγκοσμιοποίηση είναι τα κλειδιά της λύσεως των Ευρωπαϊκών προβλημάτων..
Για τους "ενοχλημένους" Γάλλους οινοπαραγωγούς προσθέτω και το εξής κατά των κατακρινόντων το αλκοόλ..
Η Γαλλία παρά την άκρως λιπαρή κουζίνα της έχει το μεγαλύτερο στον κόσμο προσδόκιμο επιβιώσεως. Επίσης οι θάνατοι από καρδιαγγειακά επεισόδια είναι στο σύνολο των θανάτων 4-5 φορές μικρότεροι από τους αντιστοίχους θανάτους στην Μ. Βρετανία.
Που μπορεί να οφείλεται αυτό το παράδοξο πλην του ότι στην Γαλλία καταναλώνουν εν αφθονία κόκκινο κρασί ενώ στην Μ. Βρετανία μπύρα, ουίσκι και τζιν;
Α χα! Μήπως το γαλλικό παράδοξο οφείλεται στην κουλτούρα των Γάλλων, που φροντίζουν την σιλουέττα τους και δεν βρίσκεις έτσι εύκολα ευτραφείς μεσήλικες, όπως εδώ στην Ελλάδα αλλά και στην Αμερική;
Δεν ξέρω για την Μ. Βρετανία, αλλά στην Αμερική οι μερίδες εστιατορίου είναι διπλάσιες από αυτές της Γαλλίας...
Μπορεί βέβαια να οφείλεται και στο κρασί...
Το παράδειγμα που αναφέρετε με την ΔΕΗ είναι εξαιρετικά διαφωτιστικό.
Ελπίζω το Γαλλικό παράδοξο να οφείλεται στο κόκκινο κρασί και όχι σε άλλες συμπεριφορές των Γάλλων!!
δειτε και το ποστ μου περι φραπελιας και ρεσβερατρολης,της ουσιας δηλ.που βρισκεται στο κοκκινο κρασι και θεωρειται υπευθυνη για το γαλλικο παραδοξο
(αν και η πειρα μου,μου λεει οτι δε θαναι τοσο απλη η εξηγηση...).
univers εξοχα διεισδυτικος οπως παντα!
Δεν είχα δει το πολύ ενδιαφέρον κείμενο του squarelogig για την φραπελιά της Dr Α. Δρούζα. (Με πολλές Dr έχουμε μπλέξει στην ΕΡΤ Dr A. Δρούζα από εδώ, Dr Α. Παναγιωταρέα απο εκεί κλπ. Τι θα γίνει με τόσες δοκτορέσσες!)
Εγώ πάντως προτιμώ την ρεσβερατρόλη στο κόκκινο κρασί και όχι σε χάπι!!
Αλλά εάν μερικοί φοβούνται τον αλκοολισμό γιατί να μην αντικαταστήσουν το κόκκινο κρασί με κόκκινα σταφύλια;
Αφού έχει ρεσβερατρόλη το ένα ρεσβερατρόλη θα έχει και το άλλο! Και δεν θα στοιχίζει 1 δολάριο το χάπι!!
Δημοσίευση σχολίου