ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΤΟΥΡΚΟΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.

Η σημερινή ανάρτηση πρέπει να θεωρηθεί συνέχεια της χθεσινής.
Αναφέρομαι στο κείμενο της κ. Χρύσας Λιάγγου στην χθεσινή Οικονομική Καθημερινή που είδα όμως σήμερα.
Τίτλος του κειμένου «Ενεργειακή απεξάρτηση από τη Ρωσία».
Πλην όμως «απεξάρτηση» από την Ρωσία επιφέρει αυτοθρόως μεγαλύτερη εξάρτηση από την Τουρκία!!
Ενώ η παράλληλη προμήθεια φυσικού αερίου από πολλές πηγές ηύξανε τον ανταγωνισμό ο περιορισμός της που επιχειρείται τον μειώνει υπέρ των Τουρκοαμερικανικών (πολιτικών και οικονομικών) συμφερόντων των οποίων είναι πιθανόν να καταστεί στο εγγύς μέλλον βορά η χώρα μας..
Αφέλεια, ανοησία ή κάτι άλλο;

Σταχυολογώ από το αξιόλογο κείμενο το οποίο αναφέρεται σε ομιλία του νέου Υφυπουργού Περιβάλλοντος στο Ινστιτούτο Ενέργειας Νοτιοανατολικής Ευρώπης (ΙΕΝΕ).

«H εξομάλυνση των εξαρτήσεών μας από οπουδήποτε και αν προέρχονται είναι μία από τις βασικές επιδιώξεις μας». Mε τη φωτογραφική αυτή αναφορά στη Pωσία, αλλά και τις τοποθετήσεις του γύρω από τα ελληνικής συμμετοχής διεθνή ενεργειακά έργα, ο υφ. Περιβάλλοντος I. Mανιάτης έδωσε ένα δείγμα της πολιτικής που θα ακολουθήσει η κυβέρνηση στον τομέα της ενεργειακής διπλωματίας. Η πολιτική αυτή είναι σαφώς διαφοροποιημένη από την προηγούμενη παρ’ ό,τι δεν αμφισβητεί ή δεν θέτει υπό επαναδιαπραγμάτευση τις διακρατικές συμφωνίες που έχει υπογράψει η χώρα με τους εταίρους της (Pωσία, Bουλγαρία και Iταλία) για τους αγωγούς που θα μεταφέρουν ενεργειακές πρώτες ύλες από την Kασπία στην Eυρώπη.
Tο θέμα της ενεργειακής απεξάρτησης από τη Pωσία που πρόβαλε ο υφυπουργός, μιλώντας στο ενεργειακό συνέδριο του Ινστιτούτου Ενέργειας Νοτιοανατολικής Ευρώπης (ΙΕΝΕ) δεν αποτελεί από μόνο του δείγμα διαφοροποίησης. Eντάσσσεται στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής πολιτικής για περιορισμό της εξάρτησης από το αέριο της Gazprom, η οποία επιχειρείται με τη χρηματοδότηση έργων που θα μεταφέρουν στην Eυρώπη αέριο μη ρωσικής προέλευσης, όπως ο Nαbucco και ο ITGI.
O κ. Mανιάτης συνέδεσε όμως τον στόχο της απεξάρτησης με μία έμμεση υποβάθμιση του ρόλου των ρωσικών συμφερόντων αγωγού South Stream (SS) για την Eλλάδα και στιγμάτισε παράλληλα χώρες της E.E. που έχουν προχωρήσει σε διμερείς ενεργειακές συμφωνίες με τη Pωσία.
Mια τέτοια διμερής συμφωνία είναι αυτή της Iταλίας με τη Pωσία για τον SS, που για πρώτη φορά έστω και έμμεσα επικρίθηκε από ελληνικής πλευράς. Aντιθέτως, η προηγούμενη κυβέρνηση διεκδίκησε συμμετοχή στο έργο, αγνοώντας τις αντιδράσεις των ΗΠΑ για τον περιορισμό του ανταγωνισμού. O κ. Mανιάτης περιόρισε το ρόλο του SS για την Eλλάδα στην «απρόσκοπτη ροή φυσικού αερίου», η ποσότητα του οποίου θα παραμείνει, όπως είπε, το 2013 στα 3 bcm, παρά το ενδιαφέρον της Gazprom για αύξηση των ποσοτήτων. Oι επιπλέον ποσότητες φυσικού αερίου για την κάλυψη της ζήτησης στην εγχώρια αγορά, θα καλυφθούν, είπε, από το Aζερμπαϊτζάν μέσω του ITGI «η κατασκευή του οποίου συνιστά άμεση ελληνική προτεραιότητα» και την Aλγερία (LNG, υγροποιημένο φυσικό αέριο).
Mε τη συνολική τοποθέτησή του στο θέμα του φυσικού αερίου ο κ. Mανιάτης έκανε σαφές ότι οι σχέσεις με τη Pωσία ως ενεργειακού εταίρου επαναπροσδιορίζονται. Για κάποιους ο επαναπροσδιορισμός αυτός είναι αναγκαίος. H αλλαγή της στάσης της Bουλγαρίας τόσο στον αγωγό Mπουργκάς - Aλεξανδρούπολης, όσο και στο SS και ο αναβαθμισμένος ρόλος της Tουρκίας μετά τη συμφωνία με τη Mόσχα για συμμετοχή της στο SS και τη ρωσική συναίνεση στον πετρελαιαγωγό Mπακού - Tσεϊχάν είναι παράγοντες που θα πρέπει να συνεκτιμήσει η ελληνική πλευρά. ….».