ΠΟΙΑ ΘΕΩΡΕΙΤΕ ΩΣ ΠΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΠΕΡΙΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ 1830 ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ

Ο ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

SITE METER


27.12.08

ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΤΟΝ UNIVERS ΣΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΟΥ ΩΔΙΝΕ ΟΡΟΣ ΚΑΙ ΕΤΕΚΕΝ ΜΥΝ.



1. Η αντίδραση της Διοικήσεως του Συνδικάτου των εμποροϋπαλλήλων οφείλεται προφανώς στην παλαιομαρξιστική αντίληψη που την κυριαρχεί ακόμη. Ερρέτωσαν τα καταστήματα! Και όσο πιο γρήγορα αυτά χαθούν και όσο περισσότεροι εμποροϋπάλληλοι χάσουν έτσι την δουλειά τους τόσο πιο γρήγορα θα ανατείλει ο λαμπρός ήλιος του Κομμουνισμού!! Οι άνθρωποι ζουν στο 1916 και προετοιμάζουν την επίθεση τους το 1917 στα χειμερινά Ανάκτορα!!. Είδαμε στις τηλεοράσεις (που το έδειξαν πολύ διακριτικά και χωρίς επαναλήψεις!!) την 8.12.2008 στην απεργία Γ.Σ.Ε.Ε. (που έγινε βεβαίως για το τραγικό γεγονός των Εξαρχείων) τους συνδικαλιστές των ξενοδοχοϋπαλλήλων, να έχουν πολιορκήσει τα τρία μεγάλα και πολυτελή ξενοδοχεία της πλατείας του Συντάγματος και να απαγορεύουν την είσοδο και την έξοδο στους πελάτες τους!! Τώρα εάν την επομένη ημέρα τα ξενοδοχεία αυτά άδειασαν και πλέον οι ξενοδοχοϋπάλληλοι τους χτυπάνε μύγες (με επικείμενο τον κίνδυνο μαζικών απολύσεων) προφανώς δεν ενδιαφέρει τους συνδικαλιστές για να μην πω ότι ίσως ήταν και ο επιδιωκόμενος στόχος ωρισμένων από αυτούς!!
2. Συμφέρει όμως στα καταστήματα να ανοίξουν την Κυριακή 28.12.2008; Πολύ αμφιβάλλω. Συμφέρει ίσως σε εκείνα μόνον που η αναλογία των αμοιβών του προσωπικού στον κύκλο εργασιών τους είναι σχετικά χαμηλή. Ή σε εκείνα που για ειδικούς λόγους περιμένουν μεγάλη αύξηση των πωλήσεών τους. Όχι στα άλλα!! Η αμοιβή των εργαζομένων για την Κυριακή είναι προσηυξημένη κατά 75%. Και εάν το κατάστημα δεν χορηγήσει στους εργαζομένους άλλη ημέρα αναπαύσεως είναι προσηυξημένη κατά 175%. Δηλ. σύνολο κατά 275%. Το ημερομίσθιο της Κυριακής πληρώνεται σχεδόν τριπλό!! Εάν υπολογισθούν και εργοδοτικές εισφορές της τάξεως του 32% κατά μέσο όρο φτάνουμε στα μέσα και μεγάλα καταστήματα που λειτουργούν με μικρότερο περιθώριο κέρδους λόγω μεγάλων γενικών εξόδων σε κόστη δυσανάλογα.
3.Επομένως πράγματι ώδινεν όρος και έτεκεν μυν και από πλευράς καταστημάτων και όχι μόνον από πλευράς της Νομαρχίας Αθηνών της οποίας οι παλινωδίες εξηγούνται επειδή η στάση της υπαγορεύτηκε (ως συνήθως) με μόνα κριτήρια την μικροκομματική αντίληψη και την αρχή της αποφυγής του πολιτικού κόστους!!

13.12.08

ΕΦΥΓΕ Ο ΤΑΣΣΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ. Ο ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ ΤΩΝ ΖΩΝΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.




Έφυγε πρόωρα από την ζωή ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Ο τρισμέγιστος (και σε απόσταση) των ζώντων Ελλήνων.
Και μόνη η σθεναρή άρνησή του στο (Αγγλικής ιδιοφυούς πανουργίας) σχέδιο Αννάν, χωρίς όλη την άλλη σημαντική προσφορά του, τον κατατάσσει στο Ελληνικό Πάνθεον.
Σταμάτησε το σχέδιο Αννάν που σαν αιτιατό αποτέλεσμα στόχευε όχι στην λύση, δίκαιη ή/και μη του Κυπριακού, αλλά στην αλληλοσφαγή των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων για πολλά χρόνια ακόμη, (divida et impera) μέχρις την οριστική απώλεια όλης (και της ελεύθερης) Κύπρου και στην διαιώνιση της εχθρότητος Ελλάδος και Τουρκίας στον αιώνα τον άπαντα!!
Ας είναι ελαφρό το χώμα που τον σκεπάζει….
Και ας η μνήμη του είναι αιώνιο παράδειγμα statesmanship στους Έλληνες (Ελλαδίτες και Κυπρίους) πολιτικούς..

9.12.08

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Η "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ"

Επαναφέρω ένα άκρως επίκαιρο κείμενο του Ισοκράτη που είχα αναρτήσει παλαιότερα (20.2.2008).
Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία."

Ισοκράτης (436 π.Χ-338) π.Χ.


Οι εμπρησμοί και το πλιάτσικο αυτών των ημερών υστερούσαν σε σχέση μόνον με τα Δεκεμβριανά του 1944...

ΔΟΣΙΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ


Αντιγράφω από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της Κυριακής 7.12.2008 (σελ. 35) τα εξής απίστευτα και σε χρονική συγκυρία ακόμη!!.


Ο «πλούσιος Εβραίος» και ο Μπλούμε
Tου Τάκη Καμπύλη
«Στη διάρκεια της Κατοχής ήμουν επίσημος διερμηνέας των SS και συγκεκριμένα στο “Τμήμα Εβραϊκών Υποθέσεων” της Ασφάλειας Αθηνών. Με αυτή την ιδιότητά μου πήγα στη Ρόδο μαζί με τον Τόνι Μπούργκερ, υπολοχαγό των SS (...) με τον Φριτς Λίνεμαν, δόκιμο των SS και τον Χανς Σέλε από το Ντάντσιγκ. Εκεί στη Ρόδο είχαν συλληφθεί όλοι οι Εβραίοι των Δωδεκανήσων από 16 έως 60 ετών. Με ένα καράβι μεταφέρθηκαν πρώτα στο Χαϊδάρι κι από κεί, υποθέτω, στα γερμανικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως (...) Οι Γερμανοί που προανέφερα πήραν μαζί τους από τη Ρόδο εννέα βαλίτσες γεμάτες με αλυσιδίτσες, διαμάντια, ράβδους χρυσού και άλλα χρυσαφικά που παρέδωσαν στην Αθήνα στον Μάχερ, διοικητή των SS. Την ίδια νύχτα συναντηθήκαμε στην οδό Λυκαβηττού 2 με τον Ισπανό υπήκοο Πέπο Φραντσές: Εγώ, ο Λίνεμαν, ο Γκρίνμπαχ και ο Σέλε. Εκεί συζητήσαμε πώς θα μπορούσαμε να πουλήσουμε τα κοσμήματα (...) Το ίδιο βράδυ μετά το φαγητό συμφωνήσαμε μεταξύ μας για την πώληση των χρυσαφικών και είπαμε στον Πέπο Φραντσές να πάει στα γραφεία των SS και να αγοράσει από τον Μάχερ ένα μέρος των αντικειμένων αυτών. Την επομένη μέρα ο Πέπο Φραντσές έστειλε τον παλαιοπώλη και σαράφη Σώση Παπάζογλου στο γραφείο του Μάχερ για να δει εκείνα τα αντικείμενα. Εκεί συνάντησε τον κοσμηματοπώλη Αντώνιο Βουράκη που είχε το μαγαζί του στην οδό Βουκουρεστίου. Ο Νόιμπαχερ τον είχε συστήσει ως έμπιστό του. Προηγουμένως ο Νόιμπαχερ είχε προμηθεύσει στον Βουράκη ράβδους χρυσού από τις οποίες αυτός του έφτιαξε 3.000 γαλλικές λίρες (Ναπολεόντειες). Ο Νόιμπαχερ ανταπέδιδε τις υπηρεσίες του Βουράκη υποστηρίζοντάς τον στις δουλειές του εις βάρος διαφόρων Ελλήνων και Εβραίων. Αυτοί οι δύο, δηλαδή ο Παπάζογλου και ο Βουράκης, συναντήθηκαν παρουσία μου στο γραφείο του Μάχερ και συμφώνησαν να αγοράσουν ο καθένας τα μισά. Η δική τους εκτίμηση των χρυσαφικών ήταν πολύ χαμηλή (...)».
Πίσω από τον θάνατο
Χρειάστηκε η επιμονή ενός Γερμανού καθηγητή του Δημοσίου Δικαίου για να έρθει πρόσφατα στο φως η παραπάνω κατάθεση του Κωνσταντίνου Ρεκανάτη(ι), δωσίλογου, συνεργάτη των Γερμανών. Ο Ρεκανάτης ήταν γιος Ελληνοεβραίου και Γερμανίδας. Πρωτοστάτησε στον εκτοπισμό των Εβραίων το 1943 και 1944. Η κατάθεσή του είχε δοθεί το 1946 στις ελληνικές αρχές και διαβιβάστηκε το 1965 στη γερμανική πρεσβεία της Αθήνας κι από ’κει στην Εισαγγελία Βρέμης. Ο Ρεκανάτης είχε καταδικαστεί σε θάνατο αλλά σύντομα του δόθηκε χάρη (όπως στους περισσότερους δωσίλογους) και αποφυλακίστηκε το 1963. Μετώκησε στη Γερμανία, όπου άνοιξε βαλκανικό εστιατόριο! (σ.σ.: Η κατάθεσή του πιθανόν να ελέγχεται, αν και ο Gustavus την παραθέτει ολόκληρη στο βιβλίο του).

Ολόκληρο το πολύ ενδιαφέρον κείμενο του δημοσιεύματος (που είχε γραφεί προ του Σαββάτου 6/12/2008) δημοσιεύεται εδώ.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_07/12/2008_294897