ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Στην χθεσινή Ελευθεροτυπία γράφει ο κ. Ι. Παπανικολάου, επίτιμος Αντιπρόεδρος του Α.Π.

Βαριά συνταγματική εκτροπή η απεργία των δικαστών

Του ΙΩΑΝΝΗ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ*

Κατά το Σύνταγμα, η δικαστική εξουσία ή λειτουργία είναι θεσμικά ισότιμη των δύο άλλων συντεταγμένων εξουσιών του κράτους. Συμπέρασμα ενισχυόμενο από το άρθρο 26 παρ. 3 εδ. β' του Συντάγματος, που ορίζει ότι οι δικαστικές αποφάσεις εκτελούνται στο όνομα του ελληνικού λαού, πηγή όλων των εξουσιών.

Την ανεξαρτησία δε της δικαστικής εξουσίας το Σύνταγμα την κατοχυρώνει στο άρθρο 87 παρ. 1, που ορίζει ότι «η δικαιοσύνη απονέμεται από δικαστήρια συγκροτούμενα από τακτικούς δικαστές που απολαμβάνουν λειτουργική και προσωπική ανεξαρτησία».

Η συνέχεια στην Ελευθεροτυπία

Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της απεριγράπτου αυτής  ενεργείας (η οποία φαντάζομαι, ή τουλάχιστον ελπίζω, ότι θα βρίσκει αντίθετο μεγάλο μέρος των Δικαστών αυτής της Χώρας) περιορίζομαι να σημειώσω ότι στις Δυτικού τύπου Δημοκρατίες τα Δικαστήρια είναι, εκ του Συντάγματος,  άμεσα όργανα  του Κράτους. Τα άλλα άμεσα όργανα είναι η Βουλή και η Κυβέρνηση.

Φαντασθείτε δηλ. ότι τώρα απεργεί το Κράτος κατά του Κράτους.  Σκεφθείτε να απεργεί η Βουλή ή η Κυβέρνηση για μισθολογικούς λόγους…

Εξ όσων τουλάχιστον γνωρίζω δεν υπάρχει παγκοσμίως προηγούμενο απεργίας των δικαστών σε συντεταγμένες Πολιτείες.

 Όταν στο Σύνταγμα του 1974 έγινε πρόταση να μπει η διάταξη η οποία επέτρεπε τον Συνδικαλισμό στους Δικαστές τα νουνεχέστερα και σοβαρότερα στελέχη της Ν.Δ. (Κ. Τσάτσος και Κ. Ε. Παπακωνσταντίνου) ετάχθησαν εναντίον με το επιχείρημα  ότι, αργά ή γρήγορα, η διάταξη αυτή θα οδηγήσει σε αυτονόμηση των Δικαστηρίων. Υπεστήριζαν δηλ. ότι οι Δικαστές (και χάριν του κύρους  τους) πρέπει να εκπροσωπούνται από τα Ανώτατα Δικαστήρια, την φυσική τους δηλ. ηγεσία. Ο   Κ. Καραμανλής όμως (έχοντας γυρίσει και από μια Χώρα με ζωηρό δικαστικό ακτιβισμό, την Γαλλία), απεδέχθη την   πρόταση των "προοδευτικών" της Ν.Δ. και έτσι θεσπίστηκε η σημερινή διάταξη του άρθρου 89 παρ. 5 του Συντάγματος που επιτρέπει την σύσταση συνδικαλιστικού οργάνου των δικαστών.

Ήταν όμως στραβό το κλίμα το έφαγε και ο γάιδαρος και το κακό παράγινε με την επί Σημίτη καθιέρωση και του αυτοδιοικήτου των Δικαστηρίων. Με το σύστημα αυτό τα κατώτερα Δικαστήρια δεν διοικούνται από τα ανώτερα Δικαστήρια αλλά από ομάδα Δικαστών  την οποία εκλέγουν οι Δικαστές κάθε Δικαστηρίου..  Δηλ. οι ελεγχόμενοι εκλέγουν αυτούς οι οποίοι θα τους ελέγχουν..