Συνεκτικός (κύριος, αν μη και μοναδικός) ιστός στα κόμματα (στην Ελλάδα πάντοτε) εξακολουθεί να παραμένει για μεν το (εκάστοτε) κυβερνών κόμμα η νομή της εξουσίας για δε τα (εκάστοτε) αντιπολιτευόμενα η προσδοκία της νομής της.
Η (εκάστοτε) κυβέρνηση: Αφ΄ ενός ικανοποιεί τους οπαδούς της (τους υποστηρικτές της μάλλον) ή, τουλάχιστον, δεν τους δυσαρεστεί περισσότερο από όσο κρίνει ότι επιτρέπουν οι περιστάσεις και οι προσδοκίες τους. Και αφ΄ ετέρου καλλιεργεί στους υποστηρικτές των αντιπάλων της την ανοχή την οποία εμπνέει η προσδοκία τους ότι θα συμπεριληφθούν και εκείνοι στον κύκλο των νεμομένων την εξουσία...
Η κεντρώα πολιτική (τόσο αρεστή σε όλους!!) είναι εκείνη που αποφεύγει την λήψη μέτρων τα οποία αναμένεται να δυσαρεστήσουν πολιτικές και κοινωνικές ομάδες και πρόσωπα και συνεπώς θα δημιουργήσουν πολιτικό κόστος.
Τίμημα: Η κοινωνική και οικονομική υπανάπτυξη και αποτελμάτωση....(Ποιος πολιτικός ενδιαφέρεται όμως για το τίμημα! Το πολιτικό κόστος μόνον ενδιαφέρει..).
Οι βουλευτές –και εσχάτως οι κομματικές οργανώσεις- λειτουργούν ως κηδεμόνες αυτόκλητοι «πολιτικών ανηλίκων. Μεριμνούν για τα ειδικά συμφέροντα των πολιτικών τους φίλων (που αποτελούν τα ερείσματα της επιρροής και της ισχύος τους) και προάγουν τα ίδια(ατομικά) συμφέροντα τους. Ενδιαφέρονται περισσότερο για την επανεκλογή τους παρά για την νίκη του κόμματός τους στις εκλογές..
Τα κόμματα είναι (κατά τον κλασικό ορισμό του Ροΐδη) «Ομάς ανθρώπων ειδότων να αναγιγνώσκουσιν και να ανορθογραφώσιν, εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπό ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούν να αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδρα πρωθυπουργού, ίνα παράσχη αυτοίς τα μέσα να ζώσιν χωρίς να σκάπτωσιν».
Τα χαρακτηριστικά αυτά του πρώτου κοινοβουλευτικού βίου της χώρας (Κυβέρνηση Κωλέτη 1843 μετά την λεγομένη επανάσταση της Γ! Σεπτεμβρίου του 1843) εξακολουθούν άλλοτε λιγότερο και άλλοτε το ίδιο να αποτελούν τα χαρακτηριστικά του Ελληνικού πολιτικού βίου. (Δυστυχώς το αυτό συμβαίνει συχνά και στην Εσπερίαν!)
2 σχόλια:
ΓΙΑΤΙ ΑΠΟΚΑΛΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1843 ΛΕΓΟΜΕΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ;
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ;
Πράγματι η κεντρώα πολιτική χάριν αποφυγής του πολιτικού κόστους δεν έρχεται σε ρήξεις με κατεστημένες αρχές και παραδόσεις. Ούτε ο Χ. Τρικούπης, ούτε ο Ε. Βενιζέλος (στην πρώτη του περίοδο) ούτε ο Κ. Καραμανλής (κυρίως στην πρώτη του οκταετία) ακολούθησαν (και ευτυχώς) κεντρώα πολιτική.
Δημοσίευση σχολίου