ΔΥΣΗ Η ΛΑΓΓΕΜΕΝΗ ΑΝΑΤΟΛΗ; ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΙΛΗΜΜΑ..

Από την απελευθέρωσή της Ελλάδος από την Οθωμανική αυτοκρατορία οι Έλληνες βασανίζονται από το δίλημμα να βρουν που ανήκουν (ή που θέλουν να ανήκουν, χωρίς καν να αντιλαμβάνονται το δίλημμά τους..) πολιτικώς και κυρίως πολιτιστικώς.
Στην Δύση ή στην λαγγεμένη Ανατολή;
Δεν αναφέρομαι σε παλαιότερους χρόνους (στην εποχή του σχίσματος το 1024 πχ) επειδή τότε δεν είχε διαμορφωθεί ακόμη η Δυτική σκέψη. Για Δυτική σκέψη μπορούμε να μιλάμε από την Αναγέννηση και μετά. (Με μεγάλη έμφαση και από την εποχή του Διαφωτισμού).
Στο Βυζάντιο το αντίστοιχο (αδύναμο) δίλημμα ήταν μεταξύ της αρχαίας Ελληνικής σκέψης και της θρησκοληψίας. Με απόλυτη επικράτηση της δεύτερης. (Υπήρχαν βεβαίως ενίοτε και εξαιρέσεις όχι μόνο στην πολιτική αλλά ακόμη και στην θρησκευτική ηγεσία).

Βεβαίως το δίλημμα δεν υπήρξε στην πολιτική ηγεσία του τόπου. Από τον Καποδίστρια, τον Όθωνα, τον βασιλικό οίκο της Δανίας, τον Χ. Τρικούπη, τον Γ. Θεοτόκη, τον Ε. Βενιζέλο, τον Ι. Μεταξά και κυρίως τον Κ. Καραμανλή μέχρι και τον Κ. Σημίτη (ευτυχώς) δεν υπήρξε αμφιβολία ότι η χώρα μας ανήκει στην Δύση. Μόνη και παροδική (φαινομένη μάλλον και ψηφοθηρική παρά αληθινή) εξαίρεση ο Α. Παπανδρέου («ΕΟΚ ΚΑΙ ΝΑΤΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ» κλπ.) τα έτη 1974-1984...
Υπήρχε- και υπάρχει- όμως το δίλημμα, εν πολλοίς ανεπίγνωτο, στους Έλληνες..
Και το περίεργο (όχι όμως και ανεξήγητο)της ιστορίας είναι ότι τον 19ο αιώνα οι Έλληνες που πολιτιστικά τουλάχιστον επέλεγαν την Δύση ήσαν αναλογικώς πολύ περισσότεροι από εκείνους που την επιλέγουν σήμερα.. (Συγκρίνετε πχ την Ελληνική μουσική του 19ου αιώνος με την σημερινή).
Η εξήγηση είναι ίσως ότι με την σταδιακή ενσωμάτωση των εκάστοτε απελευθερουμένων περιοχών στην Ελλάδα τον μέσο όρο επηρέαζε η πολιτιστική ταυτότητα η οποία ήταν κυρίαρχος στην ενσωματούμενη περιοχή. Όταν πχ απελευθερώθηκε η Παλαιά Ελλάδα οι αιματηροί αγώνες με τους Τούρκους είχαν κάνει τον πληθυσμό φανατικά δυτικόφιλο. Με την προσάρτηση των Ιονίων νήσων η Δύση ήταν η επιλογή της συντριπτικής πλειοψηφίας του Ελληνικού πληθυσμού. Με την προσάρτηση της Θεσσαλίας η επιλογή της Δύσεως μειώθηκε λίγο. Με την προσάρτηση της Ηπείρου δεν υπήρξε διαφορά. Οι Ηπειρώτες, παρά την Οθωμανική κατοχή τεσσάρων και πλέον αιώνων, είχαν αναπτύξει μεγάλες σχέσεις με την Δύση. Με την προσάρτηση της Μακεδονίας και της Θράκης υπήρξε κάποια στροφή του μέσου όρου προς την Ανατολή. Με την Μικρασιατική καταστροφή και την εγκατάσταση στην Ελλάδα των Μικρασιατών και Ποντίων προσφύγων η επιρροή της Ανατολής αυξήθηκε σημαντικά. Αντιθέτως με την προσάρτηση της Δωδεκανήσου η επιρροή της Δύσεως μεγάλωσε. Η επιστροφή των Αιγυπτιωτών μεγάλωσε επίσης την Δυτική επιρροή. Οι Αιγυπτιώτες, αν και ήρθαν από την Αφρική, είχαν στην Αίγυπτο συγχρωτισθεί και αφομοιώσει την Δυτική κουλτούρα. Ο επαναπατρισμός όμως από την τέως Σοβιετική Ένωση των ομογενών λειτούργησε αντιθέτως υπέρ της Ανατολής. Και αν θα υπήρχε ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα η Δυτική επιρροή θα γινόταν ακόμη μεγαλύτερη..