Ποιες άραγε υπήρξαν οι 5 χειρότερες αποφάσεις, από απόψεως μελλοντικών συνεπειών κυρίως, τις οποίες πολιτικές ηγεσίες, έχουν λάβει από της ιδρύσεως του Νέου Ελληνικού Κράτους και μέχρι σήμερα;
Κατά την γνώμη μου και κατά σειρά αξιολογήσεως:
1. Η παθητική αδράνεια όλων των Ελληνικών Κυβερνήσεων και όλων των πολιτικών κομμάτων από το 1990 στο κοινωνικό φαινόμενο της ανεξέλεγκτης λαθρομετανάστευσης, κυρίως των μη αφομοιωσίμων Ασιατών και Αφρικανών. Δεδομένης και της αρνητικής εξελίξεως των δημογραφικών μεγεθών μας σε 2-3 αιώνες η Ελλάδα θα εξαφανισθεί.. Βαίνουμε σε νέο Μεσαίωνα (τρισχειρότερο αυτού που περάσαμε) τόσο εμείς όσο και όλη η άλλη Ευρώπη. Εμείς όμως θα είμαστε η πρωτοπορία των Ευρωπαϊκών Εθνών που θα εξαφανιστούν.. Και οι ψυχοπονιάρηδες μην μας αντείπουν ότι και οι Έλληνες μετανάστευαν στις ΗΠΑ, στον Καναδά, στην Αυστραλία, στην Γερμανία κλπ. Πράγματι αυτό συνέβαινε αλλά μόνον ύστερα από προσκλήσεις των χωρών αυτών και μετά από σοβαρό έλεγχο της επαγγελματικής ικανότητος και της υγείας των υποψηφίων μεταναστών καθώς και του ποινικού τους μητρώου.. Συνήθως δε –όχι βεβαίως πάντοτε- οι Χώρες αυτές εδέχοντο μόνον μετανάστες που μπορούσαν να αφομοιωθούν από τον εθνικό πληθυσμό τους.
2. Η εξαίρεση από τον Ελ. Βενιζέλο από την υποχρεωτική ανταλλαγή των πληθυσμών των Μουσουλμάνων της Δ. Θράκης και της Θεσπρωτίας (Τσάμηδων) αφ΄ ενός και των Ελλήνων της Κωνσταντινουπόλεως και του Πατριαρχείου αφ΄ ετέρου. (Οι Τσάμηδες είχαν την ευγένεια πάντως να ακολουθήσουν τα στρατεύματα κατοχής, των οποίων υπήρξαν πιστά όργανα, και να εγκαταλείψουν την χώρα μετά την ήττα του Άξονος στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο). Η λύση φαινόταν συμφέρουσα τότε στα Ελληνικά συμφέροντα.. Αντί 80.000 ανυπόδητων γεωργών Μουσουλμάνων της Δ. Θράκης υπήρχαν 300.000 Έλληνες αστοί στην Κωνσταντινούπολη. Πλην όμως ύστερα από τους Τουρκικούς διωγμούς στην Κωνσταντινούπολη έμειναν 2.000 το πολύ γέροντες ενώ οι Μουσουλμάνοι της Θράκης είναι υπερδιπλάσιοι και, χάρις στην δημογραφική ευρωστία τους, αυξάνονται πολύ ταχύτερα από τον Ελληνικό πληθυσμό.
3. Η απόφαση του Ελ. Βενιζέλου για την πραγματοποίηση της Μικρασιατικής εκστρατείας. Φαντάζει παράδοξο που τοποθετώ την απόφαση αυτή μετά την μη υποχρεωτική ανταλλαγή όλων των πληθυσμών την οποία εκ πρώτης όψεως τουλάχιστον, προεκάλεσε η Μικρασιατική Εκστρατεία. Φοβάμαι ότι, αργά ή γρήγορα, οι Τούρκοι θα έδιωχναν τους Έλληνες της Μ. Ασίας αν δεν τους επεφύλασσαν την τύχη των Αρμενίων. Μάλιστα η γενοκτονία των Ελλήνων θα συνέπιπτε με εκείνη των Αρμενίων δεδομένου ότι αυτά είχαν αποφασισθεί από τους Νεότουρκους ήδη προ των Βαλκανικών πολέμων. Αυτό που κράτησε τους Έλληνες της Μ. Ασίας ζωντανούς στην διάρκεια του Α! Παγκοσμίου Πολέμου υπήρξε η επιρροή της Γερμανίας στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Δεν ήθελαν οι Γερμανοί την γενοκτονία των Ελλήνων επειδή αυτό θα έσπρωχνε την Ελλάδα ταχύτερα σε έξοδο από την ουδετερότητα της και σε συμμαχία στο πλευρό των Αγγλογάλλων.
4. Η απόφαση της ηγεσίας του ΚΚΕ να αρχίσει τον εμφύλιο πόλεμο (1943-1949). Ίσως όμως η απόφαση να ελήφθη από τον Στάλιν και όχι από το ΚΚΕ.
5. Η δημοσιονομική ανευθυνότης όλων των Ελληνικών Κυβερνήσεων και όλων των πολιτικών κομμάτων από το 1982. Ίσως όμως η δειλή αρχή να είχε γίνει από τον Αθανάσιο Κανελλόπουλο, Υπουργό Οικονομικών της ΝΔ το 1978. (Γιαυτό και ο Γ. Ράλλης στον πρώτο ανασχηματισμό του έδωσε φύλλο πορείας για το Γεωργίας, αν θυμάμαι καλά).
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
9 σχόλια:
Νομίζω ότι το Νο 5 δεν είναι στρατηγικής φύσεως λάθος των δικών μας, μια και είναι πρόβλημα Ευρωπαικό και ΟΗΕ από την μη ύπΑΡΞΗ ΣΤΙΒΑρής πολιτικής όπως απαιτείται, καιδεσμευόμαστε.
Στρατηγικό λάθος αντίστοιχο των τεσσάρων που αναφέρεις, υπήρξε η ανοχή της χούντας και η οι συνθήκες που τη δημιούργησαν, σε περίοδο κρίσιμη εθνικά. Το αποτέλεσμα -αναπόφευκτο και προδιαγραμμένο-ήταν η τραγωδία της Κύπρου. Αλλά και η καθυστέρηση εισόδου στην τότε ΕΟΚ κατά μια δεκαετία.
Ίσως τέτοιας φύσεως λάθος αποδειχτεί ότι ήταν και η υιοθέτηση του ΕΥΡΩ`. Θέλει πολυ κουβέντα και δεν είμαι και σίγουρος μέχρι τέλους. Επίσης η επάνοδος του Βασιλέως Γεωργίου μετά κλπ και η στάση του Βενιζέλου στις κρίσιμες στιγμές να τάσσεται στο πλευρό της Βασιλείας, που ήταν εξ ίσου υπεύθυνη για την Μικροασιατική καταστροφή/ Τέλος η δίκη και η εκτέλεση των 6.
Αντώνιε
Αρχίζω από το 5ο. Πράγματι υπάρχει διάχυτο το πρόβλημα της δημοσιονομικής ανευθυνότητος της πολιτικής ηγεσίας, πλην ημών, και σε μερικά άλλα κράτη. Το κακό όμως το δικό μας είναι χωρίς προηγούμενο και χωρίς επόμενο ελπίζω.
Για την ανοχή της Χούντας. Αυτή οφείλεται στην στάση της Ελληνικής Κοινωνίας. Όχι σε ευθύνη πολιτικών. Εγώ όμως αναφέρομαι σε λάθη της πολιτικής ηγεσίας. Για τις συνθήκες που προεκάλεσαν την Χούντα τώρα. Ο Μίκης Θεοδωράκης υποστηρίζει ότι εάν στα Ιουλιανά δεν επικρατούσε ο Γ. Παπανδρέου κατά πάσα πιθανότητα δεν θα είχαμε την Χούντα. Δεν το γνωρίζω. Δεν το αποκλείω πάντως. Μάλλον έχει δίκαιο. Επομένως εάν οι Λαμπράκηδες (υπό τον Μ. Θεοδωράκη) δεν στήριζαν αποφασιστικά τον Γ. Παπανδρέου στο πεζοδρόμιο δεν θα είχαμε χούντα. Μία άποψη είναι και αυτό..
Το πρόβλημα της Κύπρου είναι πολυσύνθετο. Πρώτον ίσως μη εγκαίρως άνοιξε. (Μην ξεχνάμε ότι τότε μετά το Σουέζ οι ΗΠΑ προσπαθούσαν να διώξουν την Αγγλία από τα ερείσματα της στην Μ. Ανατολή. ¨Όταν βεβαίως έφυγε ο Σπούτνικ και οι Άγγλοι παρεχώρησαν εκουσίως την πρωτοκαθεδρία στις ΗΠΑ τα πράγματα άλλαξαν. Στο Κυπριακό τα λάθη συνεχίσθησαν. Το τορπίλισμα από τον Μακάριο των συνθηκών της Ζυρίχης και κάθε άλλης λύσεως. Η μη αποδοχή από τον Γ. Παπανδρέου, ύστερα από πίεση του Α. Παπανδρέου, του σχεδίου Άτσετσον. Η τριτοκοσμική πολιτική του Μακαρίου. Η μη συναίνεση του Μακαρίου στη είσοδο της Κύπρου στο ΝΑΤΟ. Η παγίδα που έστησαν Τούρκοι και ΗΠΑ στον μετρίας ευφυΐας Ιωαννίδη που ξεκίνησε το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου. Στην εντολή που έδωσε η Ελληνική στρατιωτική ηγεσία (όχι όμως ο Ιωαννίδης) κατά την Τουρκική απόβαση στα δύο υπερσύγχρονα και πλήρως εξοπλισμένα Ελληνικά υποβρύχια (που ευρίσκοντο στην Κύπρο και η παρουσία τους δεν είχε γίνει γνωστή) να μην προσβάλλουν τον Τουρκικό αποβατικό στόλο τον οποίον μπορούσαν να εξαφανίσουν.
Η είσοδος στην ΟΝΕ με δραχμή υπερτιμημένη που κατέστρεψε την ανταγωνιστικότητα της Ελληνικής Οικονομίας ήταν κατά πάσα πιθανότητα λάθος.
Δεν συμφωνώ ότι ήταν λάθος του Ελ. Βενιζέλου η αποδοχή της επιστροφής του Γεωργίου. Μην ξεχνάμε ότι από το 1922 μέχρις το 1935 ο τόπος είχε υποστεί σειρά στρατιωτικών πραξικοπημάτων Βενιζελικών ή Βενιζελογενών αξιωματικών (πλην του κινήματος Γαργαλίδη-Λεοναρδόπουλου το 1923 που δεν ήσαν βενιζελικοί αξιωματικοί) με αποτέλεσμα η κοινωνία να έχει διχαστεί και κυρίως κουραστεί και να αποζητά ηρεμία.
Για την ΟΝΕ εκτός της υπερτίμησης της δραχμής, αλλά συναφές, είναι το γεγονός ότι μέχρι το Μνημόνιο δεν είχα καταλάβει-ούτε και οι πολιτικές ηγεσίας- ότι είμασταν ανώριμοι.
1. Γιατί δεν είχαμε ποτέ-μέχρι το Μνημόνιο-καυορθώσει να φτιάξουμε μια οικονομική στρατηγική. Ποτέ μα ποτέ. Αποσπασματικά μέτρα ναι. Μερικές εκσυγχρονιστικές προσπάθειες ναι. Η στρατηγική δυστυχώς είναι εκτός πεδίου οράσεως σε όλη την κοινωνία
2. Δεν είχαμε καταλάβει την διαρκή απαξιωση του Κράτους . Χωρίς εξαίρεση οι Κυβερνήσεις δεν κατόρθωσαν να επανιδρύσουν το Κράτος. Φοβάμαι ότι δεν είναι πλέον δυνατόν. Οτιδήποτε και αν κάνουμε πέφτει στο κενό.
3. Η αναποφασιστικότητα και η επιθυμία να μην αλλάξουμε τίποτε. Ακόμη και τώρα που το Μνημ'όνιο μας δίνει την ευκαιρία -πέρα από τα λάθη μας-να κ΄'ανουμε πέντε σωστά πράγματα , όλοι αντιστεκόμεθα, ακόμη και η Κυβέρνηση που είναι -ευτυχώς-υποχρεωμένη να εφαρμόζει ένα πρόγραμμα με χρονοδιάγραμμα για να μην πτωχεύσουμε- όλοι μα όλοι είμαστε αντίθετοι. Δεν θέλουμε να αλλάξει τίποτε. Το μόνο που θέλουμε είναι να επιστρέψουμε στο πριν. Μόνο που δεν γίνεται.
4. Την διάβρωση που έχει υποστεί η κοινωνία από την ανομία, την παραβατικότητα και το οργανωμένο έγκλημα και τη διοαφθορά/
Με όλα τα λάθη το Μνημόνιο αποδρικνύει κάθε μέρα ότι είμαστε ανίκανοι να ενταχθούμε στην νέα δύσκολη συγκυρία της Παγκοσμιοποίησης, κι ετσι το μέλλον ειναι προδιαγραμμένο. Τουλάχιστον εκτός ΟΝΕ θα είμασταν στα γράδα μας.
Ο Βενιζέλος υπήρξε μεγάλος πολιτικός . Ο μεγαλύτερος. Ετσι έκανε κλαι τα μεγαλύτερα λάθη. Η στάση του απέναντι στη Μοναρχία δεν είχε αρχές. Πότε τους έδιωχνε, πότε τοιυς έφερνε. Αντίθετα ο Αττατούρκ έκανε αυτό που έπρεπε για την πατρίδα του. Ξεμπέρδεψε μια και καλή με το παρελθόν και πήγε την τουρκία εκεί που την πήγε.
Ο Ελ. Βενιζέλος αναμφιβόλως υπήρξε ο ευφέστερος και τολμηρότερος Πολιτικός της ιστορίας της Νέας Ελλάδος. Δεν μπορώ να δεχθώ όμως (εκ του αποτελέσματος τουλάχιστον) ότι υπήρξε και ο πλέον ωφέλιμος.
Μικρή σημασία δίνω εάν Αρχηγός του κράτους είναι βασιλιάς ή Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Σε τι άραγε έβλαψε το Βέλγιο, την Ολλανδία, την Δανία, την Σουηδία, την Νορβηγία, την Μ. Βρετανία, ακόμη και την Ισπανία, ο βασιλικός θεσμός;
Το Ελληνικό συνταγματικό παράδοξο του πρωθυπουργικοκεντρικού συστήματος (μετά τις επί ΠΑΣΟΚ αναθεωρήσεις του Συντάγματος) εξασφαλίζει περισσότερη και καλλίτερη Δημοκρατία και καλλίτερη διακυβέρνηση στην Ελλάδα από τις χώρες με Ανώτατο Άρχοντα Βασιλιά;
Συμφωνώ. Όμως στις κρίσιμες στιγμές η Βασιλεία στην Ελλάδα έφερε τον διχασμό στην επιφάνεια. Οταν ο Βενιζέλος έβαζε τα λιθαράκια για την δημιουργία στρατού, την σύναψη συμμαχίας με την Αντάτ και τον διπλασιασμό της Ελλάδας η Βασιλεία εκφτάζοντας την φιλία της με τις κεντρικές δυνάμεις κλπ. Και στη συνέχεια οι έΕλληνες μονάρχες κάναν σοβαρά λάθη. Φυσικά εν είχαμε βασιλιά ¨Αγγλο, όλα θα ήταν διαφορετικά. Αλλά οι γερμανοί είχαν πάρει λάθος δρόμο και οι δικοί μας το ίδιο. Αν είχαμε μια βασίλισσα Ελισέβτ κλπ μαζί τους. Αλλά η συγγεκριμένοι ήσαν απαράδελκτοι. Ισως θα έπε=ρεπε να τους διώξει και να ζητήσει φωτισμ[ενο βασιλιά.
Το σημαντικό είναι ο Ανώτατος Άρχων (Πρόεδρος ή Βασιλιάς) να είναι ουδέτερος στην πολιτική διαμάχη και οι πολιτικοί να μην φανατίζουν τον κόσμο, να είναι σοβαροί και ικανοί και προ παντός να μην λαϊκίζουν..
Δημοσίευση σχολίου