Κρίμα. Ένας ένας οι χώροι που ξεχωρίζουν την Αθήνα από το Τομπουκτού και την Λαχώρη κλείνουν. Στο κέντρο της Αθήνας (στη στοά επί της Πανεπιστημίου 10) δεν μπόρεσε να αποφύγει την απαξίωση του κέντρου από τις συνεχείς διαδηλώσεις και τα παρεπόμενα δακρυγόνα!
Ένα bistrot που θα κοσμούσε και το Παρίσι, με άνετη εξυπηρέτηση, διακριτική κομψότητα και όχι νεοπλουτίστικη πολυτέλεια και όχι πελατεία από "επώνυμους" των καναλιών και της showbiz, με λογικές τιμές για τις παρεχόμενες υπηρεσίες, με σπουδαία κρασιά και με πολύ καλή κουζίνα έπαυσε να λειτουργεί!!
Αλλά και εάν κρατούσε λίγο ακόμη θα τέλειωνε ασφαλώς όταν οι μεγαλοεργολάβοι πραγματοποιήσουν το σχέδιό τους (για μια εύκολη αρπαχτή) της πεζοδρομήσεως της Πανεπιστημίου, που θα την μεταβάλλει από Λεωφόρο Πανεπιστημίου σε Λεωφόρο Σομαλίας, με κατάληψη της από λαθρομετανάστες που θα πουλάνε μαϊμούδες, κέντρο υπαίθριας πορνείας και εμπορίας ναρκωτικών..
Διαβάζουμε δε από καιρό σε καιρό στις εφημερίδες «εμβριθείς» αναλύσεις μεγαλόσχημων αρχιτεκτόνων (λαγών των εργολάβων ίσως) για το καλό που θα γίνει στην πόλη μας με την πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου!!
4 σχόλια:
Ψύλους στα άχυρα γυρεύεις!
Εδω στο κέντρο γίνεται πλιάτσικο και εμπρησμοί με δολοιφονίες εν ψυχρώ εργαζομένων ("απεργοσδπαστών"!) και συ ασχολείσαι επειδή έκλεισε το Σελιέ.
Ανώνυμε
Συμφωνώ. Γυρεύω ψύλους στα άχυρα! Πλην όμως "και τούτο ποιειν κακείνο μη αφιέναι".
Ένα συμπαθητικό κείμενο για το Cellier και άλλα ιστορικά καταστήματα του κέντρου της Αθήνας που έκλεισαν οι διαδηλώσεις γράφει ο Δ. Ρηγόπουλος στη σημερινή Καθημερινή. http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_1_09/03/2012_475208
Κ.Τ.
Το είχα δει το άρθρο. Πράγματι το Cellier ήταν όαση Ευρωπαϊκού πολιτισμού. Κρίμα που τέλειωσε τόσο άδοξα!! Το άρθρο αναφέρεται και στον Δυρό (κλασσικό εστιατόριο) που λειτουργούσε στο ισόγειο της πολυκατοικίας του γραφείου μου στην οδό Ξενοφώντος και το οποίο διέθετε μια πολύ καλή παραδοσιακή Ελληνική κουζίνα. Νομίζω μάλιστα ότι στην πρώτη λειτουργία του Δυρού (είχα ακούσει ότι) ο μάγειρος ήταν από το περίφημο Corfu της οδού Κριεζώτου που έκλεισε και αυτό περί το 1975 (ίσως και λίγο ενωρίτερα) επειδή κατεδαφίστηκε το κτίριο που το στέγαζε και έγινε parking. Το Corfu είχε κι΄ αυτό εξαιρετική παραδοσιακή κουζίνα, μερικά κλικ καλλίτερη από τον Δυρό. Μάλιστα (νεαρούς πελάτες τότε) είχαν δώσει στην σύζυγό μου την αυθεντική συνταγή για το σοφρίτο που την κάνει έκτοτε πάντοτε με μεγάλη επιτυχία και με αξίωση των φίλων μας.
Δημοσίευση σχολίου