«ΤΙΣ ΠΤΑΙΕΙ» ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΜΑΣ;

Νομίζω ότι όλοι οι Έλληνες φταίμε συλλογικά!
Άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο!
Η ανεπάρκεια, η ηθική έκπτωση και η ανοχή έχει εξαπλωθεί οριζοντίως και καθέτως σε όλα τα στρώματα της Ελληνικής Κοινωνίας.
Είμαστε όλοι ανεπαρκείς ή και ηθικά διαβρωμένοι. Άλλος λίγο και άλλος πολύ!
Οι πολιτικοί στον ύψιστο βαθμό.
Η επίσημη πνευματική και διοικητική ηγεσία της Χώρας (ΑΕΙ κλπ) αμέσως μετά!
Όχι βεβαίως όλοι το ίδιο. Άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο. Μερικοί ίσως καθόλου.
Η σημερινή κατάσταση μού θυμίζει το μυθιστόρημα της Πηνελόπης Δέλτα «Παραμύθι χωρίς όνομα». Θα ψάξω να το βρω για να το ξαναδιαβάσω.( Νομίζω ότι κυκλοφορεί σε επανέκδοση ης Εστίας. Που να βρω το δικό μου παιδικό βιβλίο!!). Ίσως το βιβλίο αυτό έπρεπε να γίνει υποχρεωτικό σχολικό ανάγνωσμα . (Τι βλακείες γράφω τώρα με τις κυρίες Θ. Δραγώνα, Ρεπούση κλπ κλπ και με το think tank του Harvard στα πράγματα!!)
Θυμάμαι πάντως προχείρως το απόσπασμα όταν το Βασιλόπουλο πήγε να επιθεωρήσει τον Στρατό και εμφανίστηκε μόνος του ένας κουτσός λέγοντας «Στρατός και στόλος παρών!».
Η αθλιωτάτη ανοχή που ως κοινωνία εμφανίζομε είναι εκ των μεγίστων κακών που μας μαστίζουν. Λησμονήσαμε τον Πλάτωνα. «Το αδικούντα μη διδόναι δίκην πάντων μέγιστον και πρώτον κακόν πέφυκεν».
Τελευταίο αλλά ουχί έσχατο δείγμα της παρακμής και της ηθικής και κοινωνικής εκπτώσεώς μας.
Από το 1971 το γραφείο μου βρίσκεται στην Πλατεία του Συντάγματος. Πηγαίνω με τα πόδια και καθημερινώς διασχίζω τον Εθνικό Κήπο, που βρίθει απειραρίθμων(μη εργαζομένων) κηπουρών.
Τους βλέπω καθημερινώς στην "εργασία τους". Εργασία! Τρόπος του λέγειν!!.
Στους 10 εργάζονται οι δύο, νεαρά κορίτσια κυρίως. Άλλοι 2 ή 3 υποκρίνονται ότι εργάζονται και άλλοι 2 ή 3 περιπατούν στις αλέες.. Οι υπόλοιποι κάθονται στα παγκάκια και πίνουν καφέ φραπέ, παρατηρούν τα οπίσθια των σκυμμένων κοριτσιών που εργάζονται φυτεύοντας ή διαβάζουν αθλητικές εφημερίδες.
ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ ΕΙΤΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟ ΕΙΤΕ ΑΠΟ ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ ΠΟΥ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΕΙ Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ.
40 χρόνια τώρα πήγα ποτέ να τους καταγγείλω;
Δεν έγινα και εγώ συνένοχος;